متربصه: تفاوت بین نسخه‌ها
Ma.zarifiyan (بحث | مشارکتها) جز («متربصه» را محافظت کرد ([ویرایش=فقط مدیران] (بی‌پایان) [انتقال=فقط مدیران] (بی‌پایان)) [آبشاری]) |
|||
| (یک نسخهٔ میانی توسط کاربر مشابهی که نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | |||
از [[روافض]]. | از [[روافض]]. | ||
ایشان متربص (منتظر) خروج مهدی می باشند. <ref> [[خاندان نوبختی]]، [[عباس اقبال]]، ص263 / [[المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار]]، [[احمد بن علی مقریزی]]، ج2، ص354</ref> | ایشان متربص (منتظر) خروج مهدی می باشند. <ref> [[خاندان نوبختی]]، [[عباس اقبال]]، ص263 / [[المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار]]، [[احمد بن علی مقریزی]]، ج2، ص354</ref> | ||
| − | کتاب [[هفتاد و سه ملت]] آورده است: « | + | کتاب [[هفتاد و سه ملت]] آورده است: « متربصه گویند صاحب الزمان [[محمد بن الحسن العسکری علیه السلام]] مهدی آخر زمان است. در ولایت [[بغداد]] در سنه خمسین و مأتین (250هـ. ق) در خانه شد و همان جا پنهان گشت چندان که وی را جستند، نیافتند از آن روز باز در جهان است و در میان خلق پنهان و او را ظهور خواهد بود. روزی باشد که پدید آید و عالم را به عدل و آبادانی مزین گرداند. یملأ الدنیا عدلاً کما مُلئت ظلماً و جوراً». <ref> [[هفتاد و سه ملت]]، ص55</ref> |
| − | بنابراین می توان گفت | + | بنابراین می توان گفت متربصه، لقب [[امامیه اثنی عشریه]] است. البته باید توجه داشت که در عبارت فوق سه اشکال وجود دارد. یکی این که، محل آن حضرت بغداد نبود بلکه در [[سامرا]] حضور داشت؛ دوم آن که غیبت در سال 260هجری قمری بوده و نه 250 و سوم آن که عبارت «در خانه شد و همان جا پنهان گشت» صحیح نیست بلکه پدر بزرگوارش او را مخفی می داشت و بعد هم حضرت، خود در اختفا می زیست. |
| − | [[ابن جوزی]] می گوید: «این ها به زی [[زهّاد]] متشبّه می شوند و در هر عصری مردی را نصب می کنند که امر را | + | [[ابن جوزی]] می گوید: «این ها به زی [[زهّاد]] متشبّه می شوند و در هر عصری مردی را نصب می کنند که امر را [ظاهراً مراد امر ولایت و امامت] به او نسبت می دهند و معتقدند که او مهدی این امت است و وقتی که وی مُرد، یک نفر دیگر را نصب می کنند» <ref> [[تلبیس ابلیس]]، [[ابن جوزی]]، ص42</ref> البته روشن است که سخنان مذکور، نه با روش متقدمین شیعه امامیه متناسب است و نه با مسلک متأخرین آن ها هم خوانی دارد. |
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۲۳:۵۵
از روافض.
ایشان متربص (منتظر) خروج مهدی می باشند. [۱]
کتاب هفتاد و سه ملت آورده است: « متربصه گویند صاحب الزمان محمد بن الحسن العسکری علیه السلام مهدی آخر زمان است. در ولایت بغداد در سنه خمسین و مأتین (250هـ. ق) در خانه شد و همان جا پنهان گشت چندان که وی را جستند، نیافتند از آن روز باز در جهان است و در میان خلق پنهان و او را ظهور خواهد بود. روزی باشد که پدید آید و عالم را به عدل و آبادانی مزین گرداند. یملأ الدنیا عدلاً کما مُلئت ظلماً و جوراً». [۲]
بنابراین می توان گفت متربصه، لقب امامیه اثنی عشریه است. البته باید توجه داشت که در عبارت فوق سه اشکال وجود دارد. یکی این که، محل آن حضرت بغداد نبود بلکه در سامرا حضور داشت؛ دوم آن که غیبت در سال 260هجری قمری بوده و نه 250 و سوم آن که عبارت «در خانه شد و همان جا پنهان گشت» صحیح نیست بلکه پدر بزرگوارش او را مخفی می داشت و بعد هم حضرت، خود در اختفا می زیست.
ابن جوزی می گوید: «این ها به زی زهّاد متشبّه می شوند و در هر عصری مردی را نصب می کنند که امر را [ظاهراً مراد امر ولایت و امامت] به او نسبت می دهند و معتقدند که او مهدی این امت است و وقتی که وی مُرد، یک نفر دیگر را نصب می کنند» [۳] البته روشن است که سخنان مذکور، نه با روش متقدمین شیعه امامیه متناسب است و نه با مسلک متأخرین آن ها هم خوانی دارد.
پانویس
- ↑ خاندان نوبختی، عباس اقبال، ص263 / المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار، احمد بن علی مقریزی، ج2، ص354
- ↑ هفتاد و سه ملت، ص55
- ↑ تلبیس ابلیس، ابن جوزی، ص42
