غیریه: تفاوت بین نسخهها
از دایره المعارف فرق اسلامی
جز («غیریه» را محافظت کرد ([ویرایش=فقط مدیران] (بیپایان) [انتقال=فقط مدیران] (بیپایان)) [آبشاری]) |
|||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
− | از [[غلاة (غلات، غلاة)]] یا از [[جَهمیه]]. <ref> [[رسالة معرفة المذاهب]]، ص13 / [[موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة]]، [[عبدالمنعم حفنی]]، ص505</ref> | + | از [[غلاة (غلات، غلاة)|غلاة ]] یا از [[جَهمیه]]. <ref> [[رسالة معرفة المذاهب]]، ص13 / [[موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة]]، [[عبدالمنعم حفنی]]، ص505</ref> |
[[کیخسرو اسفندیار]] در [[دبستان المذاهب]] می نویسد: «[[غیریه]] از [[جَهمیه]] اند و گویند [[محمد صلی الله علیه و آله]] حکیم بود نه رسول». <ref> [[دبستان المذاهب]]، [[کیخسرو اسفندیار]]، ج2، ص102</ref> این در حالی است که [[محمد جواد مشکور]] ضمن آن که مطلب فوق را نقل می کند می نویسد: «[[غیریه]] از [[غلاة]] بودند و گفتند حضرت [[محمد صلی الله علیه و آله]] حکیم بود نه رسول». <ref> [[فرهنگ فِرَق اسلامی]]، [[محمد جواد مشکور]]، ص348</ref> | [[کیخسرو اسفندیار]] در [[دبستان المذاهب]] می نویسد: «[[غیریه]] از [[جَهمیه]] اند و گویند [[محمد صلی الله علیه و آله]] حکیم بود نه رسول». <ref> [[دبستان المذاهب]]، [[کیخسرو اسفندیار]]، ج2، ص102</ref> این در حالی است که [[محمد جواد مشکور]] ضمن آن که مطلب فوق را نقل می کند می نویسد: «[[غیریه]] از [[غلاة]] بودند و گفتند حضرت [[محمد صلی الله علیه و آله]] حکیم بود نه رسول». <ref> [[فرهنگ فِرَق اسلامی]]، [[محمد جواد مشکور]]، ص348</ref> |
نسخهٔ ۲۴ فوریهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۳:۱۴
کیخسرو اسفندیار در دبستان المذاهب می نویسد: «غیریه از جَهمیه اند و گویند محمد صلی الله علیه و آله حکیم بود نه رسول». [۲] این در حالی است که محمد جواد مشکور ضمن آن که مطلب فوق را نقل می کند می نویسد: «غیریه از غلاة بودند و گفتند حضرت محمد صلی الله علیه و آله حکیم بود نه رسول». [۳]
شایان ذکر است که اندیشه فوق نه در زمره اندیشه غلاة و نه از سخنان جَهمیه است و گوینده این سخنان از اسلام خارج است.
پانویس
- ↑ رسالة معرفة المذاهب، ص13 / موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة، عبدالمنعم حفنی، ص505
- ↑ دبستان المذاهب، کیخسرو اسفندیار، ج2، ص102
- ↑ فرهنگ فِرَق اسلامی، محمد جواد مشکور، ص348