عطاء بن ابی رباح: تفاوت بین نسخه‌ها

از دایره المعارف فرق اسلامی
پرش به: ناوبری، جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «امام شیخ الاسلام ابومحمد عطاء بن ابی رباح قرشی مکی از مفتیان بزرگ قرن اول و د...» ایجاد کرد)
 
 
(یک نسخهٔ متوسط توسط کاربر دیگری نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
امام شیخ الاسلام ابومحمد عطاء بن ابی رباح قرشی مکی از مفتیان بزرگ قرن اول و دوم هجری قمری است. وی که مفتی [[مکه]] بوده است، در دوره خلافت [[عثمان بن عفان]] در [[مکه]] متولد گردیده است. گویا نام پدرش اسلم و از اهالی [[نوبه]] ( [[سودان]] ) بوده است و به همین سبب عطاء نیز سیاه پوست بوده است. وی گویا نواقص جسمی نیز داشته و در آخر عمر نیز به کوری چشم مبتلا گردیده است. در برخی منابع به قطع شدن دست او در جریان قیام عبدالله بن زبیر در [[مکه]] اشاره شده است. وی را در فقه و توانایی افتاء ستوده اند و منابع [[اهل سنت]] او را توثیق کرده اند. همچنین برخی نیز از زهد وی سخن گفته اند. وی مدعی بوده است که دویست تن از صحابه پیامبر را ملاقات کرده است. مرگ او در سال 114 یا 115 و یا 117 هجری قمری واقع شده است. <ref> [[سیر اعلام النبلاء]]، [[محمد بن احمد ذهبی]]، ج5، ص552</ref>
+
امام شیخ الاسلام ابومحمد عطاء بن ابی رباح قرشی مکی از مفتیان بزرگ قرن اول و دوم هجری قمری است. وی که مفتی [[مکه]] بوده است، در دوره خلافت [[عثمان بن عفان]] در مکه متولد گردیده است. گویا نام پدرش اسلم و از اهالی [[نوبه]] ( [[سودان]] ) بوده است و به همین سبب عطاء نیز سیاه پوست بوده است. وی گویا نواقص جسمی نیز داشته و در آخر عمر نیز به کوری چشم مبتلا گردیده است. در برخی منابع به قطع شدن دست او در جریان قیام [[عبدالله بن زبیر]] در مکه اشاره شده است. وی را در فقه و توانایی افتاء ستوده اند و منابع [[اهل سنت]] او را توثیق کرده اند. همچنین برخی نیز از زهد وی سخن گفته اند. وی مدعی بوده است که دویست تن از صحابه پیامبر را ملاقات کرده است. مرگ او در سال 114 یا 115 و یا 117 هجری قمری واقع شده است. <ref> [[سیر اعلام النبلاء]]، [[محمد بن احمد ذهبی]]، ج5، ص552</ref>
  
  
 
==پانويس==
 
==پانويس==

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ فوریهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۳:۴۶

امام شیخ الاسلام ابومحمد عطاء بن ابی رباح قرشی مکی از مفتیان بزرگ قرن اول و دوم هجری قمری است. وی که مفتی مکه بوده است، در دوره خلافت عثمان بن عفان در مکه متولد گردیده است. گویا نام پدرش اسلم و از اهالی نوبه ( سودان ) بوده است و به همین سبب عطاء نیز سیاه پوست بوده است. وی گویا نواقص جسمی نیز داشته و در آخر عمر نیز به کوری چشم مبتلا گردیده است. در برخی منابع به قطع شدن دست او در جریان قیام عبدالله بن زبیر در مکه اشاره شده است. وی را در فقه و توانایی افتاء ستوده اند و منابع اهل سنت او را توثیق کرده اند. همچنین برخی نیز از زهد وی سخن گفته اند. وی مدعی بوده است که دویست تن از صحابه پیامبر را ملاقات کرده است. مرگ او در سال 114 یا 115 و یا 117 هجری قمری واقع شده است. [۱]


پانويس

  1. سیر اعلام النبلاء، محمد بن احمد ذهبی، ج5، ص552