عبدالله بن زبیر بن عوام

ابوبکر، عبدالله بن زبیر بن عوام بن خویلد قرشی اسدی مکی فرزند ابی عبدالله، زبیر بن عوام صحابی معروف پیامبر صلی الله علیه و آله و نوه دختری ابوبکر خلیفه اول می باشد. وی در سال 73 هجری قمری در مکه و بعد از قیام علیه حکومت امویان کشته شد. عبدالله بن زبیر، پس از مرگ یزید (64هـ. ق) به عنوان حاکم تمام سرزمین های اسلامی به جز مصر و شام شناخته می شود و حکومت وی را در این دوره حکومت زبیریان نام نهاده اند. و تنها پس از محاصره مکه و تخریب کعبه توسط منجنیق های او و مرگ عبدالله در سال 73 هجری قمری است که حکومت امویان (در دوره عبدالملک بن مروان) دوباره شامل تمام سرزمین های اسلامی می شود. از عبدالله بن زبیر که از عوامل اصلی راه اندازی جنگ جمل به حساب می آید در ترجمه های اهل سنت بسیار با عظمت یاد شده به گونه ای که تقریباً هر صفتی اعم از شجاعت، تقوی، عبادت و فصاحت را در مورد او به حد کمال دانسته اند.

عبدالله اولین فردی است که بعد از هجرت به دنیا آمده و گویا مادرش اسماء دختر ابوبکر در ایام هجرت وی را در حمل خود داشته است. با این حساب می توان گفت سن وی در وقت مرگ بیش از هفتاد سال بوده است. از عایشه نقل است که وی، عبدالله را پس از رسول الله صلی الله علیه و آله و پدرش ابوبکر، از سایر مردم بیشتر دوست داشته است.