محمد بن قاسم بن علی: تفاوت بین نسخه‌ها

ابوجعفر محمد بن قاسم بن علی بن عمر بن علی بن حسین بن علی بن ابی طالب (علیهم السلام) از مشاهیر علویین ـ به خصوص [[زیدیه (از فرق شیعه)|زیدیه]] ـ و از مجاهدین به نام اسلام است. وی را با لقب صوفی ـ به واسطه آن که لباس پشمی می پوشیده ـ مورد اشاره قرار داده اند. مادر وی صفیه بنت [[موسی بن عمر بن علی بن حسین]] (علیهماالسلام) می باشد. وی که از اهل علم به شمار می رود در زهد و پارسایی شهره بوده است. او در زمان [[معتصم عباسی]] در [[طالقان]] قیام کرده و توسط [[عبدالله بن طاهر]] دستگیر شده و پس از حضور در دربار معتصم عباسی به [[سامره]] گسیل شده و در آن جا در محبس بسیار تنگی زندانی می گردد. وی در عید فطر سال 219 هجری قمری از زندان گریخته و پس از آن ناپدید می گردد. از آن تاریخ نیز هرگز اثری از وی مشاهده نمی شود. البته [[علی بن حسین مسعودی]] می گوید وی به وسیله سم به قتل رسیده است. <ref> [[البدایة و النهایة]]، [[ابن کثیر]]، ج10، ص203 / [[سیر اعلام النبلاء]]، [[محمد بن احمد ذهبی]]، ج8، ص477 / [[مروج الذهب و معادن الجوهر]]، [[علی بن حسین مسعودی]]، ج4، ص53</ref>