جلالیه (از روافض): تفاوت بین نسخه‌ها

از دایره المعارف فرق اسلامی
پرش به: ناوبری، جستجو
 
(یک نسخهٔ میانی توسط کاربر مشابهی که نشان داده نشده)
سطر ۵: سطر ۵:
 
احتمال دارد که این نام مصحّف [[خلّالیه]] باشد. خلّالیه همان [[بُسْلَمیه]] ، پیروان [[ابوسلمه خلّال]] و از شیعیان بنی عباس، بوده اند.  
 
احتمال دارد که این نام مصحّف [[خلّالیه]] باشد. خلّالیه همان [[بُسْلَمیه]] ، پیروان [[ابوسلمه خلّال]] و از شیعیان بنی عباس، بوده اند.  
  
رک: بُسْلَمیه.  
+
[[سید محسن امین]]، در [[اعیان الشیعة]]، این نام را به همراه نام های دیگر از احمد بن علی مقریزی به عنوان یکی از فرق [[شیعه]] نقل می کند و می نویسد: «خدا می داند که این اسامی را نشنیده ایم و در کتاب های شیعه ندیده ایم و نیست این ها مگر آن که برای تشنیع و سست کردن شیعه، ساخته شده باشد و این ها اسامی است بدون مسمّی و یک نفر از مورّخین شیعه، آن ها را نقل نکرده است. » <ref> [[اعیان الشیعة]]، [[سید محسن امین]]، ج1، ص23</ref>
  
[[سید محسن امین]]، در [[اعیان الشیعة]]، این نام را به همراه نام های دیگر از [[احمد بن علی مقریزی]] به عنوان یکی از فرق [[شیعه]] نقل می کند و می نویسد: «خدا می داند که این اسامی را نشنیده ایم و در کتاب های شیعه ندیده ایم و نیست این ها مگر آن که برای تشنیع و سست کردن شیعه، ساخته شده باشد و این ها اسامی است بدون مسمّی و یک نفر از مورّخین شیعه، آن ها را نقل نکرده است. » <ref> [[اعیان الشیعة]]، [[سید محسن امین]]، ج1، ص23</ref>
+
رک: [[بُسْلَمیه]].  
  
 
== پانویس ==
 
== پانویس ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۲:۴۷

از روافض.

احمد بن علی مقریزی این نام را بر گروهی از روافض اطلاق کرده است. [۱]

احتمال دارد که این نام مصحّف خلّالیه باشد. خلّالیه همان بُسْلَمیه ، پیروان ابوسلمه خلّال و از شیعیان بنی عباس، بوده اند.

سید محسن امین، در اعیان الشیعة، این نام را به همراه نام های دیگر از احمد بن علی مقریزی به عنوان یکی از فرق شیعه نقل می کند و می نویسد: «خدا می داند که این اسامی را نشنیده ایم و در کتاب های شیعه ندیده ایم و نیست این ها مگر آن که برای تشنیع و سست کردن شیعه، ساخته شده باشد و این ها اسامی است بدون مسمّی و یک نفر از مورّخین شیعه، آن ها را نقل نکرده است. » [۲]

رک: بُسْلَمیه.

پانویس

  1. المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار، احمد بن علی مقریزی، ج2، ص354
  2. اعیان الشیعة، سید محسن امین، ج1، ص23