داوود بن عجب شاه: تفاوت بین نسخه‌ها

پس از آن که اسماعیلیان فاطمی با مرگ [[المستنصر بالله فاطمی|المستنصر بالله]] (م: 487هـ. ق) به دو گروه [[مستعلویه]] و [[نزاریه]] تقسیم شدند، و گروه مستعلویه نیز با مرگ [[آمربن مستعلی]] به دو گروه [[حافظیه (از مستعلویه)|اسماعیلیه حافظیه]] و [[طیبیه (بهره)|طیبیه]] درآمدند، و پس از آن که طیبیه در [[یمن]] گسترش یافتند، داعی بزرگ طیبیه یمن، داعی‌هایی را به [[هند]] ارسال داشت که ایشان پیوند گسترده ای با یمن داشتند. در این میان یکی از کسانی که از هند به یمن رفت تا تحصیلات خود را تکمیل نماید، [[یوسف بن سلیمان]] بود. وی بعدها در یمن مستقر گردید و در سال 946 هجری قمری به عنوان داعی مطلق طیبیه انتخاب گردید. پس از او و در سال 974 هجری قمری یکی دیگر از بهره های هندی، به سمت داعی مطلق انتخاب شد و وی که [[جلال بن حسن]] نام داشت مركز طیبیه را به [[گجرات]] هند انتقال داد و همین پایان قطعی مرحله یمنی طیبیه بود. پس از مرگ جلال بن حسن در سال 975 هجری قمری، داوود بن عجب شاه به عنوان بیست و ششمین داعی مطلق طیبیه انتخاب گردید. وی نقش ممتازی در گسترش بهره داشته است. داوود بن عجب شاه در سال 997 هجری قمری درگذشت. مرگ او سرآغاز اختلافات بزرگی در جامعه بهره شد چرا که پس از وی، در هند [[داوود برهان الدین بن قطب شاه]] به عنوان بیست و هفتمین داعی مطلق، جانشین داوود عجب شاه گردید در حالی که در یمن فردی به نام [[سلیمان بن حسن هندی]] خود را جانشین ابن عجب شاه معرفی کرد. طیبیه یمن بیشتر جذب سلیمان شده و [[سُلیمانیه (از بهره اسماعیلیه)|سلیمانیه]] خوانده شدند و بهره هند، تابع داوود باقی مانده و [[داوودیه (از بهره اسماعیلیه)|داوودیه]] را تشکیل دادند. در عقیده بهره، داعی مطلق جانشین امام مستوراسماعیلیان است. این فرد با نص داعی قبل تعیین شده و از نظر ایشان معصوم می باشد. <ref> [[دانشنامه جهان اسلام]]، ج4، ص881</ref>