صابریه: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۳: | سطر ۳: | ||
همان [[صابر چشتی]]. | همان [[صابر چشتی]]. | ||
| − | [[دانشنامه جهان اسلام]] ضمن بیان شاخه های فرعی سلسله [[چَشتیه]] به سلسله [[کرمانیه]] و [[کریمیه]] اشاره کرده و می نویسد: «فریدالدین گنج شکر شاخه سوم به نام [[فریدیه]] را بنیان نهاد که از آن دو اهمیت بیشتری داشت. پس از مرگ فریدالدین دو تن از خلفای او، نظام الدین اولیاء ملقب به محبوب الهی در [[دهلی]] و [[علاءالدین علی بن احمد صابر]] در [[کلیر]]، این شاخه را به دو شعبه [[ | + | [[دانشنامه جهان اسلام]] ضمن بیان شاخه های فرعی سلسله [[چَشتیه]] به سلسله [[کرمانیه]] و [[کریمیه]] اشاره کرده و می نویسد: «فریدالدین گنج شکر شاخه سوم به نام [[فریدیه]] را بنیان نهاد که از آن دو اهمیت بیشتری داشت. پس از مرگ فریدالدین دو تن از خلفای او، نظام الدین اولیاء ملقب به محبوب الهی در [[دهلی]] و [[علاءالدین علی بن احمد صابر]] در [[کلیر]]، این شاخه را به دو شعبه [[نِظامیه]] و صابریه تقسیم کردند. هرچند این دو شاخه نیز انشعاب هایی دارند، اما مردم آن ها را به نام دو شاخه اصلی نظامیه و صابریه می شناسند». <ref> [[دانشنامه جهان اسلام]]، ج11، ص831</ref> |
[[عارف تامر]] ابتدا چَشتیه را به دو طریقه نظامیه و صابریه تقسیم می کند و سپس می نویسد: «نظامیه به شعبه های بسیاری تقسیم شدند که از جمله آن ها، [[کیسو درازیه]] ([[گیسو درازیه]])، [[حسامیه]]، [[صفویه]]، [[فخریه]] و صابریه می باشند». <ref> [[معجم الفرق الاسلامیة]]، [[عارف تامر]]، ص103</ref> | [[عارف تامر]] ابتدا چَشتیه را به دو طریقه نظامیه و صابریه تقسیم می کند و سپس می نویسد: «نظامیه به شعبه های بسیاری تقسیم شدند که از جمله آن ها، [[کیسو درازیه]] ([[گیسو درازیه]])، [[حسامیه]]، [[صفویه]]، [[فخریه]] و صابریه می باشند». <ref> [[معجم الفرق الاسلامیة]]، [[عارف تامر]]، ص103</ref> | ||
نسخهٔ ۱۸ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۲:۳۹
همان صابر چشتی.
دانشنامه جهان اسلام ضمن بیان شاخه های فرعی سلسله چَشتیه به سلسله کرمانیه و کریمیه اشاره کرده و می نویسد: «فریدالدین گنج شکر شاخه سوم به نام فریدیه را بنیان نهاد که از آن دو اهمیت بیشتری داشت. پس از مرگ فریدالدین دو تن از خلفای او، نظام الدین اولیاء ملقب به محبوب الهی در دهلی و علاءالدین علی بن احمد صابر در کلیر، این شاخه را به دو شعبه نِظامیه و صابریه تقسیم کردند. هرچند این دو شاخه نیز انشعاب هایی دارند، اما مردم آن ها را به نام دو شاخه اصلی نظامیه و صابریه می شناسند». [۱]
عارف تامر ابتدا چَشتیه را به دو طریقه نظامیه و صابریه تقسیم می کند و سپس می نویسد: «نظامیه به شعبه های بسیاری تقسیم شدند که از جمله آن ها، کیسو درازیه (گیسو درازیه)، حسامیه، صفویه، فخریه و صابریه می باشند». [۲]
ظاهراً باید قائل به دو فرقه با نام صابریه شد.
پانویس
- ↑ دانشنامه جهان اسلام، ج11، ص831
- ↑ معجم الفرق الاسلامیة، عارف تامر، ص103
