نمایش مبدأ برای محمد بن عمر صیمری


ابوعبدالله [[محمد بن عمر صیمری]] از بزرگان [[معتزله (معتزله)|معتزله]] در قرن سوم و چهارم هجری قمری است. وی شاگرد [[ابوعلی جبایی]] بوده و از پیروان [[معتزله (معتزله)|معتزله]] [[بصره]] به حساب می آید. وی را پس از ابوعلی جبایی رئیس [[معتزله (معتزله)|معتزله]] به شمار آورده اند. محمد بن عمر به ذکاوت معرفی شده و تراجم نویسان برای وی از لقب علامه استفاده کرده اند. وی هم چنین از [[ابوالحسین عبدالرحیم خیاط]] ـ که از زمره [[معتزله (معتزله)|معتزله]] [[بغداد]] بوده ـ نیز استفاده کرده است. یکی از عوامل شهرت وی مخالفت شدید او با [[ابوهاشم جبایی]] است که به سرحدّ تکفیر او رسیده بود. صیمری می گفته اگر در منطقه ای عقیده جبر و تشبیه غلبه یابد، آن منطقه دارالکفر است. وی در سال 315 هجری قمری وفات یافته است. <ref> [[سیر اعلام النبلاء]]، [[محمد بن احمد ذهبی]]، ج11، ص432 / [[المنیة و الامل فی شرح الملل و النحل]]، [[احمد بن یحیی بن مرتضی]]، ص82</ref>


==پانويس==