نمایش مبدأ برای داوود بن علی بن خلف ظاهری

ابوسلیمان داوود بن علی بن خلف اصفهانی بغدادی فقیه مشهور و رئیس [[اهل ظاهر]] است. وی که در سال 200 (یا202) هجری قمری در [[کوفه]] به دنیا آمده، از موالی مهدی عباسی محسوب می شود. 

وی به سبب آن که مادرش از اهالی [[اصفهان]] بوده است به این شهر منسوب می باشد. [[داوود بن علی بن خلف ظاهری]] از فقهای پرتصنیف [[اهل سنت]] است که توانسته ریاست علمی [[بغداد]] را در زمان خویش به دست آورد. وی که در ابتدا نسبت به فقه [[شافعی]] تعصب داشته از مذهب او عدول کرده و خود پایه گذار مذهب [[ظاهریه]] می گردد. تراجم نویسان [[اهل سنت]] بعضاً او را توثیق و بعضاً به شدت تخطئه کرده اند. وی در سال 270 هجری قمری در [[بغداد]] وفات یافته است. فقه داوود بن علی که در سال هایی پایه قضاوت های شهر [[بغداد]] بوده است، بعدها نزد اکثر فقهای [[اهل سنت]] چندان مورد توجه نبوده است. 

شایان ذکر است که وی در نزاع خلق [[قرآن]]، قائل به حدوث [[قرآن]] بوده است. از کسانی که مذهب او را گسترش دادند، [[ابن حزم]] اندلسی (م: 456هـ. ق) است که کتابی به نام الفقه الظاهری نوشته است. <ref> [[البدایة و النهایة]]، [[ابن کثیر]]، ج11، ص38 / [[تاریخ بغداد]]، [[خطیب بغدادی]]، ج8، ص369 / [[روضات الجنات فی احوال العلماء و السادات]]، [[محمدباقر موسوی خوانساری]]، ج3، ص289 / [[سیر اعلام النبلاء]]، [[محمد بن احمد ذهبی]]، ج10، ص491 / [[لسان المیزان]]، [[ابن حجر عسقلانی]]، ج3، ص23 / [[المغنی فی الضعفاء]]، [[محمد بن احمد ذهبی]]، ج1، ص333</ref>

==پانویس==