نمایش مبدأ برای قاسم بن محمد بن ابی بکر


ابومحمد و ابوعبدالرحمن قاسم بن محمد بن ابی بکر مدنی ملقب به دیباج در سال 36 هجری قمری در [[مدینه]] متولد شد. پدر قاسم، محمد بن ابی بکر ‏استاندار امیرمؤمنان علیه السلام در [[مصر]] و یکی از فرماندهان نظامی آن حضرت بود. مادر قاسم، بنابر نظریه مشهور، دختر ‏یزدجرد، آخرین پادشاه سلسله ساسانیان بود. بر این اساس گفته شده که دو دختر یزدگرد که اسیر مسلمانان شدند؛ یکی به ‏همسری [[امام حسین]] علیه السلام درآمد و دیگری همسر محمد بن ابی بکر شد. در نتیجه، [[امام زین العابدین]] علیه السلامو قاسم بن محمد، ‏پسرخاله یکدیگر بشمار می روند. قاسم در گروه اصحاب و یاران [[امام سجاد]] علیه السلام قرار گرفت. شیخ طوسی در کتاب رجال، او را از جمله ‏یاران [[امام سجاد]] علیه السلام به شمار آورده است. از سخن شیخ طوسی برمی آید که بعد از شهادت امام چهارم قاسم به محضر [[امام باقر]] علیه السلام‏ شتافت و در جرگه اصحاب آن بزرگوار قرار گرفت. تمام شرح حال نگاران و دانشوران [[شیعه]]، سخن شیخ الطائفه را مورد تأیید قرار ‏داده و قاسم را از اصحاب امامان علیهم السلام بشمار آورده اند. قاسم بن محمد هنگامی که به سفر حج (یا عمره) مشرف میشد، ‏بین راه [[مدینه]] و [[مکه]]، در سرزمین « [[قدید]] »، در حالی که 76 سال از عمرش سپری شده بود، به سال 106 هجری قمری از دنیا ‏رفت. پیکر او از [[قدید]] به [[مدینه]] آورده و به خاک سپرده شد. <ref>قاسم بن محمد؛ حواری [[امام زین العابدین]] علیه السلام، ابوالحسن ‏ربانی سبزواری، مجله فرهنگ کوثر، شماره 57، بهار 1383</ref> ‏. 

==پانويس==