نمایش مبدأ برای علی بن حسین مسعودی

ابوالحسن علی بن حسین بن علی مسعودی هذلی از مورخین بزرگ اسلامی است. وی از اهالی [[بغداد]] بوده و بعد به [[مصر]] مسافرت کرده و در همان جا مقیم می گردد و نهایتاً نیز در همان جا می میرد. مسعودی سفرهای بسیاری داشته است. ترجمه نویسان [[اهل سنت]] وی را بعضاً معتزلی و بعضاً [[شیعه]] دانسته اند و مامقانی نیز وی را از اجلّاء علمای [[امامیه]] دانسته است. وی در سال 345 یا 346 هجری قمری در [[مصر]] وفات یافته است. کتاب معروف « [[مروج الذهب و معادن الجوهر]] و معادن الجوهر» و همچنین کتاب« [[التنبیه و الاشراف]] » از اوست. وی کتابهایی نیز درباره مباحث کلامی نگارش کرده است. مسعودی از نوادگان عبدالله بن مسعود صحابی بزرگ رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم بوده است. برخی نیز او را جد مادری [[شیخ طوسی]] دانسته اند. <ref> [[الاعلام قاموس التراجم]]، [[خیرالدین زرکلی]]، ج4، ص277 / [[روضات الجنات فی احوال العلماء و السادات]]، [[محمدباقر موسوی خوانساری]]، ج4، ص272 / [[سیر اعلام النبلاء]]، [[محمد بن احمد ذهبی]]، ج12، ص181 / [[لسان المیزان]]، [[ابن حجر عسقلانی]]، ج5، ص20</ref>


==پانويس==