نمایش مبدأ برای سهل بن عبدالله تستری

ابومحمد سهل بن عبدالله بن یونس بن عبدالله تستری (یا: سهل بن عبدالله بن یونس بن عیسی بن عبدالله) از بزرگان طبقه دوم [[صوفیه]] است. وی در سال 200 یا 201 هجری قمری (و بنا بر قولی 230هـ. ق) در [[شوشتر]]، به دنیا آمده و ابتدا نزد دایی خویش محمد بن سوار و سپس در [[مکه]] پیش ذوالنون مصری (م: 245 یا 246 و یا 248 هـ. ق) به شاگردی پرداخته است. وی که به کم صحبتی مشهور است، از اقران [[جنید بغدادی]] (م: 297) به شمار می آید. سهل در [[بصره]] ساکن بوده و نقل است که به دعای وی، عمرو لیث (یا یعقوب لیث صفاری) از بیماری مهلکی خلاصی یافته است و سهل شرط دعای خویش را توبه او و آزادی جمیع زندانیان قرار داده بوده است. سهل بن عبدالله در سال 283 (و یا 273) هجری قمری در [[بصره]] (و یا [[شوشتر]] ) وفات یافته است. از جمله مهمترین شاگردان وی، ابوعبدالله سالمی است. <ref> [[سیر اعلام النبلاء]]، [[محمد بن احمد ذهبی]]، ج10، ص647 / طبقات [[الصوفیة]]، انصاری، ص112/ [[طرائق الحقائق]]، [[معصوم علی شاه]]، ج2، ص401/ [[نفحات الانس]]، [[عبدالرحمان جامی]]، ص66</ref>


==پانويس==