نمایش مبدأ برای حسن بن صالح بن حی

ابوعبدالله حسن بن صالح بن صالح بن حیان بن شفی هَمدانی ثوری کوفی، فقیه و عابد معروف و از جمله بزرگان [[زیدیه (از فرق شیعه)|زیدیه]] بوده است. حَی نام [[حَیان بن شفی]] جدّ اعلای وی می باشد. <ref> [[تهذیب التهذیب]]، [[ابن حجر عسقلانی]]، ج2، ص285</ref> 

وی که در سال 100هجری قمری به دنیا آمده، از بزرگترین فقها و متکلمین [[زیدیه (از فرق شیعه)|زیدیه]] محسوب می شود. در میان تراجم [[اهل سنت]] از وی به بزرگی یاد شده است و رجالیون [[اهل سنت]] از قبیل [[نسایی]] و دیگران وی را توثیق کرده اند. وی که به زهد معروف است در سال 169یا167 هجری قمری وفات یافته است. حسن بن صالح دارای دو برادر به نام‌های علی بن صالح و صالح بن صالح بوده که هر دو از متکلمین بزرگ [[زیدیه (از فرق شیعه)|زیدیه]] و مروجین مذهب [[بتریه (از فرق زیدیه)|بتریه]] بوده اند. <ref> [[تهذیب الکمال فی اسماء الرجال]]، [[جمال الدین مزی]]، ج13، ص290 / [[سیر اعلام النبلاء]]، [[محمد بن احمد ذهبی]]، ج7، ص274 / [[الفهرست ابن ندیم|الفهرست]]، [[ابن ندیم]]، ص267 / [[معجم رجال الحدیث]]، [[آیت الله خویی]]، ج4، ص361</ref>


==پايان==