حسن بن صالح بن حی
از دایره المعارف فرق اسلامی
ابوعبدالله حسن بن صالح بن صالح بن حیان بن شفی هَمدانی ثوری کوفی، فقیه و عابد معروف و از جمله بزرگان اسلام بوده است. حَی نام حَیان بن شفی جدّ اعلای وی می باشد. [۱]
وی که در سال 100هجری قمری به دنیا آمده، از بزرگترین فقها و متکلمین زیدیه محسوب می شود. در میان تراجم اهل سنت از وی به بزرگی یاد شده است و رجالیون اهل سنت از قبیل نسایی و دیگران وی را توثیق کرده اند. وی که به زهد معروف است در سال 169یا167 هجری قمری وفات یافته است. حسن بن صالح دارای دو برادر به نام‌های علی بن صالح و صالح بن صالح بوده که هر دو از متکلمین بزرگ زیدیه و مروجین مذهب بتریه بوده اند. [۲]
پايان
- ↑ تهذیب التهذیب، ابن حجر عسقلانی، ج2، ص285
- ↑ تهذیب الکمال فی اسماء الرجال، جمال الدین مزی، ج13، ص290 / سیر اعلام النبلاء، محمد بن احمد ذهبی، ج7، ص274 / الفهرست، ابن ندیم، ص267 / معجم رجال الحدیث، آیت الله خویی، ج4، ص361
