محمد نفس زکیه
ابوعبدالله محمد بن عبدالله بن حسن بن حسن بن علی بن ابی طالب (علیهم السلام) از نوادگان امام مجتبی علیه السلام و از بزرگان هاشمیان می باشد. وی که فرزند عبدالله بن حسن از مخالفین بنی العباس بوده، به اتفاق برادر خویش ابراهیم بن عبدالله در سال 145 هجری قمری بر علیه منصور عباسی، دست به قیام بزرگی می زنند. محمد در مدینه و ابراهیم در بصره قیام مذکور را در روز واحدی آغاز می نمایند که هر دو منجر به شکست شده و در ابتدا محمد و سپس ابراهیم به شهادت می رسند. در کتب رجالی شیعه از روایتی سخن به میان آمده که در آن امام صادق علیه السلام، محمد را از قیام برحذر داشته است.
قیام محمد و ابراهیم از زمره مهمترین قیام های علویان علیه حکومت عباسی به شمار می آید. شهادت هر دو ایشان در سال 145 هجری قمری می باشد. از نکات حائز اهمیت در قیام محمد، همراهی مالک بن انس، فقیه نامدار اهل سنت با وی است. [۱]
پانويس
- ↑ البدایة و النهایة، ابن کثیر، ج10، صفحات61الی68 / تهذیب الکمال فی اسماء الرجال، جمال الدین مزی، ج25، ص465 / سیر اعلام النبلاء، محمد بن احمد ذهبی، ص407 / معجم رجال الحدیث، ج16، ص235
