حمید قلندر

حمید قلندر، صوفی و شاعر فارسی گوی شبه قاره در قرن هشتم است. درباره احوال وی اطلاعات اندکی در دست است. ‏احتمالاً وی اهل کیلوکهری (در شمال هند ) بود و به همراه پدرش، تاج الدین، به دهلی رفت. تاج الدین در آنجا مرید ‏نظام الدین اولیاء (م: 725</ref> شد و فرزند خود را نیز به طریقت او درآورد. در همین زمان، پس از مواجهه حمید با قلندران ‏ دهلی، نظام الدین قلندر شدن وی در آینده را پیش بینی کرد. از آن پس حمید به قلندر معروف شد. پس از درگذشت ‏نظام الدین، حمید در زمان حکومت محمد بن تغلق به دکن رفت و مرید برهان الدین غریب شد و در آنجا بیست مجلس از ‏مجالس برهان الدین را نوشت و نام آن را اخبارالاخیار گذاشت. حمید پس از وفات برهان الدین (متوفی 730) به دهلی رفت ‏و در 754 مرید نصیرالدین محمود چراغ دهلی شد. حمید به علوم قرآنی و حدیث عالم بود و شاید به همین دلیل چراغ دهلی ‏او را بیشتر متعلِّم مي‌دانست تا قلندر یا صوفی. ‏

حمید قادر به تحمل شداید و ریاضتهای سخت نبود و گرچه در ظاهر قلندر بود، آداب قلندران را به جا نمی آورد. او با اینکه ‏در مجالس چراغ دهلی زیاد شرکت مي‌کرد، چندان تحت تأثیر رفتار و شخصیت وی قرار نگرفت. به گفته سیدمحمدبن ‏یوسف گیسودراز، حمید تمایل واقعی به تصوف نداشت. وی در 768 درگذشت. ‏