حسین بن ابی منصور غالی

فرزند ابومنصور غالی، او نیز ادعای پیامبری نمود و اموال فراوانی از پیروانش دریافت کرد و مردمان بسیاری نیز به وی گرویده و پیامبری وی را تصدیق نمودند. سرانجام وی در زمان مهدی (ابوعبدالله محمد بن منصور عباسی ) سومین خلیفه عباسی دستگیر گردید. وی بر عقیده خود پافشاری نموده و به دار آویخته شد.

دائرة المعارف بزرگ اسلامی در این باره می نویسد: «حسین بن ابی منصور عجلی از غالیان شیعه در قرن دوم هجری قمری است. پس از مرگ ابومنصور (حدود سال 122هـ. ق)، فرزندش حسین، همان ادعاهای پدرش را دنبال کرده و گویا برای خود مقام نبوت قائل می شود. تاریخ تولد وی معلوم نیست. وی موفق می شود پیروانی برای خود جمع کرده و اموال فراوانی به دست آورد. سرانجام او را به بند کرده و نزد مهدی عباسی (م: 169هـ. ق) برده و به دستور وی بر دار می کنند. حسین پس از مرگ پدرش مدت ها به فعالیت سیاسی مشغول بوده و با توجه به این که در دوره مهدی کشته شده، ظاهراً تا سال های 158 الی 169 هجری قمری زنده بوده است. »