جنبش باوا محیی الدین

از صوفیه آمریکا.

دائرة المعارف بزرگ اسلامی می نویسد: طریقه باوا محیی الدین در 1971 میلادی توسط صوفی سریلانکایی، محمدرحیم باوا محیی الدین در فیلادلفیا بنیاد نهاده شد و در دهه های 1980 و 1990 میلادی رشد و گسترش یافت. تعالیم باوا محیی الدین را ترکیبی از اسلام و هندویی شمرده اند و این طریقه را نمونه ای معاصر از نظریه سنتی عرفان درباره اقطاب و قدسیان یا اولیا که بر دعا، ذکر و نماز تأکید دارد، دانسته اند. این طریقه فضایی مطلوب برای پذیرش افرادی از نژادها و ادیان دیگر، با زمینه های متفاوت فرهنگی را فراهم آورده است. و از این رو، برخی محققان از آن با عنوان سومین جریان در روند تاریخی تصوف غرب نام می برند. شهرت باوا محیی الدین با بنای مسجدی در فیلادلفیا در 1983 میلادی توسط پیروانش، فزونی یافت. این مسجد چنان است که هر کس از هر دینی می تواند به جز زمانی که مراسم عبادی خاص مسلمانان صورت می گیرد، برای دعای شخصی خود به آن وارد شود. پس از مرگ باوا محیی الدین، در میان پیروان او این شبهه پدید آمد که آیا وی در پی عمل به آیین های اسلامی بود یا می خواست شیوه ای برای نوعی رشد باطنی که بشر به رغم تفاوت های ادیان به آن نیازمند است، بیابد. باوا محیی الدین جانشینی برای خود تعیین نکرد.