کرنبیه

مصحّف کَربیه.

اصحاب ابن کرنب ضریر.

ابن کرنب معتقد بوده که پس از علی علیه السلام، امامت از آنِ امام حسن علیه السلام و پس از او از آنِ محمد بن حنفیه است. وی هم چنین بر این باور بوده که محمد نمرده و نمی میرد، تا زمین را پر از عدل و داد کند، چنان که از ظلم و جور پر شده باشد. ابن کرنب، در این باره به آن خبری استدلال می کرده که: «اگر از دنیا بجز عصری نماند، همانا خداوند مردی از اهل بیت من را، که اسم او با اسم من موافق است، مبعوث خواهد کرد که زمین را پر از عدل و داد کند چنان که پر از جور شده باشد».

روایت: عن عبدالله بن مسعود انه قال، قال رسول الله صلی الله علیه و آله لو لم یبق من الدنیا الا یوم واحد، لطّول الله ذلک الیوم حتی یبعث الله رجلاً منّی (ن خ من اهل بیتی) یواطئ اسمه اسمی و اسم ابیه اسم ابی، یملأ الارض قسطاً و عدلاً کما ملئت ظلماً و جوراً ترجمه: اگر از دنیا تنها یک روز باقی مانده باشد، خداوند آن روز را به اندازه ای طولانی می کند که فردی از اهل بیت مرا برانگیزد که اسمش اسم من و نام پدرش، نام پدر من است و او دنیا را از عدل پر می کند همانگونه که از ظلم و جور پر شده باشد.

کرنبیه می گفتند که محمد حنفیه در جبل رضوی در میان شیرها اقامت دارد. ابن کرنب، اخبار محمد بن حنفیه را تا روزی که خروج خواهد کرد، بیان می داشته و معتقد بوده روزی او، صبح و عشاء می رسد. کرنبیه معتقدند حضور در میان شیرها عقوبتی است که برای محمد بن حنفیه، به خاطر آن که به طرف عبدالملک بن مروان رفته بوده، مقرر شده است.

بنابر آن چه نقل شد، کرنبیه مصحف کَربیه است.

رک: کَربیه.