متوسّمیه

(یا: متوسّمه )

کتاب هفتاد و سه ملت آورده است: « متوسّمیه می گویند بر تو باد به قلبت، که خیر با نورش و شر با تاریکیش بر آن خطور می کند، پس چیزی را که از قلبت توسم «توسم به معنای دیدن چیزی و نظر کردن و به دقت بررسی کردن و به علامت پی بردن می باشد. (منتهی الارب)» کرد، استعمال کن».

در هفتاد و سه ملت، یکبار به ایشان با نام متوسّمه (بدون یاء) و بار دیگر با عنوان متوسّمیه اشاره شده است.