قاسم بن محمد بن ابی بکر: تفاوت بین نسخه‌ها

ابومحمد و ابوعبدالرحمن قاسم بن محمد بن ابی بکر مدنی ملقب به دیباج در سال 36 هجری قمری در [[مدینه]] متولد شد. پدر قاسم، [[محمد بن ابی بکر]] ‏استاندار [[امیرمؤمنان علیه السلام]] در [[مصر]] و یکی از فرماندهان نظامی آن حضرت بود. مادر قاسم، بنابر نظریه مشهور، دختر ‏[[یزدجرد]]، آخرین پادشاه سلسله ساسانیان بود. بر این اساس گفته شده که دو دختر یزدگرد که اسیر مسلمانان شدند؛ یکی به ‏همسری [[امام حسین]] (علیه السلام) درآمد و دیگری همسر محمد بن ابی بکر شد. در نتیجه، [[امام زین العابدین]] (علیه السلام) و قاسم بن محمد، ‏پسرخاله یکدیگر بشمار می روند. قاسم در گروه اصحاب و یاران امام سجاد (علیه السلام) قرار گرفت. [[شیخ طوسی]] در کتاب رجال، او را از جمله ‏یاران امام سجاد (علیه السلام) به شمار آورده است. از سخن شیخ طوسی برمی آید که بعد از شهادت امام چهارم قاسم به محضر [[امام باقر]] (علیه السلام)‏ شتافت و در جرگه اصحاب آن بزرگوار قرار گرفت. تمام شرح حال نگاران و دانشوران [[شیعه]]، سخن شیخ الطائفه را مورد تأیید قرار ‏داده و قاسم را از اصحاب امامان علیهم السلام بشمار آورده اند. قاسم بن محمد هنگامی که به سفر حج (یا عمره) مشرف میشد، ‏بین راه [[مدینه]] و [[مکه]]، در سرزمین « [[قدید]] »، در حالی که 76 سال از عمرش سپری شده بود، به سال 106 هجری قمری از دنیا ‏رفت. پیکر او از قدید به مدینه آورده و به خاک سپرده شد. <ref>[[قاسم بن محمد؛ حواری امام زین العابدین علیه السلام]]، [[ابوالحسن ‏ربانی سبزواری]]، [[مجله فرهنگ کوثر]]، شماره 57، بهار 1383</ref> ‏.