غلام علی شاهی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دایره المعارف فرق اسلامی
پرش به: ناوبری، جستجو
(صفحه‌ای تازه حاوی «از خاکسار. مدرسی چهاردهی در خاکسار و اهل حق، فرقه های خاکسار را بـه...» ایجاد کرد)
 
سطر ۱: سطر ۱:
 
از [[خاکسار]].  
 
از [[خاکسار]].  
  
[[مدرسی چهاردهی]] در [[خاکسار و اهل حق]]، فرقه های [[خاکسار]] را بـه چهار تیره تقسیم کرده و آن ها را چنین معرفی می کند: «1. [[خاکسار جلالی]] که ابوترابی و غلام علی شاهی نیز نامند؛ 2. دوده (سلسله) عجم؛ 3. [[معصوم علی شاهی]]؛ [[نورایی]]. » <ref> [[خاکسار و اهل حق]]، [[مدرسی چهاردهی]]، ص3</ref> وی سپس می نویسد که: «اکنون در [[ایران]] فقط [[خاکسار جلالی]] تشکیلات دارند و دیگر فرق در اقلیت بوده و از هر سلسله تنی چند باقی مانده اند. این سلاسل را حیدری می نامند که سلطان حیدر پدر [[شاه اسماعیل صفوی]]، آن را بنا نهاد و شاه اسماعیل در اشاعه و گسترش آن کوشید و در زمان [[شاه عباس اول]] به اوج خود رسید. [[شاه عباس اول]] توجه خاصی به دوده [[عجم]] داشت». <ref> [[خاکسار و اهل حق]]، [[مدرسی جهاردهی]]، ص3</ref>
+
[[مدرسی چهاردهی]] در [[خاکسار و اهل حق]]، فرقه های [[خاکسار]] را بـه چهار تیره تقسیم کرده و آن ها را چنین معرفی می کند: «1. [[خاکسار جلالی]] که ابوترابی و غلام علی شاهی نیز نامند؛ 2. دوده (سلسله) عجم؛ 3. [[معصوم علی شاهی]]؛ [[نورایی]]». <ref> [[خاکسار و اهل حق]]، [[مدرسی چهاردهی]]، ص3</ref> وی سپس می نویسد که: «اکنون در [[ایران]] فقط [[خاکسار جلالی]] تشکیلات دارند و دیگر فرق در اقلیت بوده و از هر سلسله تنی چند باقی مانده اند. این سلاسل را حیدری می نامند که سلطان حیدر پدر [[شاه اسماعیل صفوی]]، آن را بنا نهاد و شاه اسماعیل در اشاعه و گسترش آن کوشید و در زمان [[شاه عباس اول]] به اوج خود رسید. [[شاه عباس اول]] توجه خاصی به دوده [[عجم]] داشت». <ref> [[خاکسار و اهل حق]]، [[مدرسی جهاردهی]]، ص3</ref>
  
 
<ref> [[خاکسار و اهل حق]]، [[مدرسی چهاردهی]]، ص3 / [[دائرة المعارف تشیع]]، ج7، ص27 / [[دانشنامه جهان اسلام]]، ج7، ص396</ref>
 
<ref> [[خاکسار و اهل حق]]، [[مدرسی چهاردهی]]، ص3 / [[دائرة المعارف تشیع]]، ج7، ص27 / [[دانشنامه جهان اسلام]]، ج7، ص396</ref>
  
 
== پانویس ==
 
== پانویس ==

نسخهٔ ‏۳۱ مهٔ ۲۰۱۵، ساعت ۰۷:۳۳

از خاکسار.

مدرسی چهاردهی در خاکسار و اهل حق، فرقه های خاکسار را بـه چهار تیره تقسیم کرده و آن ها را چنین معرفی می کند: «1. خاکسار جلالی که ابوترابی و غلام علی شاهی نیز نامند؛ 2. دوده (سلسله) عجم؛ 3. معصوم علی شاهی؛ نورایی». [۱] وی سپس می نویسد که: «اکنون در ایران فقط خاکسار جلالی تشکیلات دارند و دیگر فرق در اقلیت بوده و از هر سلسله تنی چند باقی مانده اند. این سلاسل را حیدری می نامند که سلطان حیدر پدر شاه اسماعیل صفوی، آن را بنا نهاد و شاه اسماعیل در اشاعه و گسترش آن کوشید و در زمان شاه عباس اول به اوج خود رسید. شاه عباس اول توجه خاصی به دوده عجم داشت». [۲]

[۳]

پانویس

  1. خاکسار و اهل حق، مدرسی چهاردهی، ص3
  2. خاکسار و اهل حق، مدرسی جهاردهی، ص3
  3. خاکسار و اهل حق، مدرسی چهاردهی، ص3 / دائرة المعارف تشیع، ج7، ص27 / دانشنامه جهان اسلام، ج7، ص396