عمران بن حطان: تفاوت بین نسخه‌ها

از دایره المعارف فرق اسلامی
پرش به: ناوبری، جستجو
جز عمران بن حطان» را محافظت کرد ([ویرایش=فقط مدیران] (بی‌پایان) [انتقال=فقط مدیران] (بی‌پایان)) [آبشاری])
سطر ۱: سطر ۱:
ابوسماک عمران بن حطان بن ظبیان سدوسی شیبانی وائلی بصری، از تابعین قرن اول هجری قمری است. وی که از شعرا نیز به حساب آمده، در ابتدا از رجال حدیث [[اهل سنت]] بوده و از [[عایشه]] و ابن عباس نقل حدیث کرده است ولی گویا به واسطه ازدواج با زنی از [[خوارج]]، به این فرقه گرائیده است. تراجم نویسان [[اهل سنت]] وی را در نقل حدیث، توثیق کرده اند. عمران بن حطان توسط حجاج بن یوسف مورد تعقیب قرار گرفته و لذا از [[شام]] گریخته است. پس از آن مورد تعقیب عبدالملک بن مروان واقع شده و به [[عمان]] گریخته است. گویا وی که ابتدا از [[صفریه]] [[خوارج]] بوده، در آخر عمر و در [[عمان]]، به فرقه [[اِباضیه]] گرویده و بر همین مسلک و نزد [[اِباضیه]] در سال 84 هجری قمری وفات یافته است. عمران ظاهراً به واسطه پیری و ناتوانی از جنگ، از قعده بوده و تنها با شعر و کلام به [[خوارج]] یاری مي‌رسانده است. مراجع [[اِباضیه]]، وی را از خود به حساب آورده و سابقه صفری بودن او را نفی مي‌کنند. <ref> [[الاعلام قاموس التراجم]]، [[خیرالدین زرکلی]]، ج5، ص70 / [[تهذیب الکمال فی اسماء الرجال]]، [[جمال الدین مزی]]، ج14، ص382 / [[سیر اعلام النبلاء]]، [[محمد بن احمد ذهبی]]، ج5، ص212 /[[ معجم اعلام الاباضیه]]، ص315</ref>
+
ابوسماک عمران بن حطان بن ظبیان بن معاویه بن حارث سدوسی بصری، از علما و شعرای قرن اول هجری است. وی که از روسای خوارج  نیز به حساب می آید، در فن شعر از سرآمدان عصر خویش محسوب می گردد. تراجم اهل سنت علیرغم خارجی بودن وی، بعضا روایات وی را به دیده قبول می نگرند. وی در سال 84 هجری قمری وفات یافته است. گویا وی در مذمت امیرالمومنین علیه السلام شعری می سراید و به همین سبب-به ظاهر-مورد غضب عبدالملک بن مروان قرار می گیرد. <ref> [[تهذیب الکمال]]، [[جمال الدین مزی ]]، ج22، ص322 / [[سیر اعلام النبلاء]]، [[محمد بن احمد ذهبی]]، ج5، ص212 / [[لسان المیزان]]، [[ابن حجر عسقلانی]]، ج9، ص6/</ref>
  
  
 
==پانويس==
 
==پانويس==

نسخهٔ ‏۱۸ فوریهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۴:۰۸

ابوسماک عمران بن حطان بن ظبیان بن معاویه بن حارث سدوسی بصری، از علما و شعرای قرن اول هجری است. وی که از روسای خوارج نیز به حساب می آید، در فن شعر از سرآمدان عصر خویش محسوب می گردد. تراجم اهل سنت علیرغم خارجی بودن وی، بعضا روایات وی را به دیده قبول می نگرند. وی در سال 84 هجری قمری وفات یافته است. گویا وی در مذمت امیرالمومنین علیه السلام شعری می سراید و به همین سبب-به ظاهر-مورد غضب عبدالملک بن مروان قرار می گیرد. [۱]


پانويس

  1. تهذیب الکمال، جمال الدین مزی ، ج22، ص322 / سیر اعلام النبلاء، محمد بن احمد ذهبی، ج5، ص212 / لسان المیزان، ابن حجر عسقلانی، ج9، ص6/