عبدالله بن حارث

عبدالله بن حارث بن نوفل هاشمی معروف به بَبَّه از رجال قرن اول هجری قمری است. وی در زمان حیات رسول الله صلی الله علیه و آله به دنیا آمده است. مادرش خواهر معاویة بن ابی سفیان بود. وی پس از مرگ یزید که عبیدالله بن زیاد حاکم بصره از این شهر گریخت، توسط اهل بصره به امارت برگزیده شد و پس از آن که اهل بصره از عبدالله بن زبیر در این باره سؤال کردند، وی این امر را تقریر نمود. وی را از تابعین برشمرده و گفته اند هنگامی که کودک بود توسط مادرش خدمت رسول الله صلی الله علیه و آله برده شد و حضرت با آب دهان خویش وی را تبرّک نمود. وی پس از فتنه عبدالرحمن بن محمد بن اشعث در سال 82 هجری قمری از بصره گریخت و به عمان رفت و در سال 84 هجری قمری در حالی که حدود هشتاد سال داشت در همان جا وفات یافت.