شرقاویه (از خلوتیه): تفاوت بین نسخه‌ها
از دایره المعارف فرق اسلامی
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | [[تری مینگهام]] می نویسد: «پیروان [[خلوتیه]] در اواسط قرن دوازدهم هجری قمری به [[مصر]] آمدند. این فرقه در مصر به وسیله یکی از اهالی [[سوریه]] به نام [[مصطفی بن کامل الدین بکری]] که به مصر رفت و آمد داشت، جان گرفت، و پس از مرگ او به وسیله سه تن از پیروان اصلی او به نام های [[محمد بن سامی عبدالمنعم حفنی]] یا حفناوی (م: 1767میلادی/1181هـ. ق) و [[عبدالله شرقاوی]] و محمد بن عبدالکریم (م: 1775 میلادی) در قالب فرقه های [[حفناویه]]، | + | [[تری مینگهام]] می نویسد: «پیروان [[خلوتیه]] در اواسط قرن دوازدهم هجری قمری به [[مصر]] آمدند. این فرقه در مصر به وسیله یکی از اهالی [[سوریه]] به نام [[مصطفی بن کامل الدین بکری]] که به مصر رفت و آمد داشت، جان گرفت، و پس از مرگ او به وسیله سه تن از پیروان اصلی او به نام های [[محمد بن سامی عبدالمنعم حفنی]] یا حفناوی (م: 1767میلادی/1181هـ. ق) و [[عبدالله شرقاوی]] و محمد بن عبدالکریم (م: 1775 میلادی) در قالب فرقه های [[حفناویه]]، شرقاویه و [[سمائیه (از صوفیه خلوتیه)|سمائیه]] رواج یافت». <ref> [[الفرق الصوفیة فی الاسلام]]، [[تری مینگهام]]، ص133</ref> |
[[لویی ماسینیون]] ایشان را فرع [[جَزُولیه]] در [[مراکش]] معرفی می کند. <ref> [[دائرة المعارف الاسلامیة]]، ج15، ص183</ref> | [[لویی ماسینیون]] ایشان را فرع [[جَزُولیه]] در [[مراکش]] معرفی می کند. <ref> [[دائرة المعارف الاسلامیة]]، ج15، ص183</ref> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ ژوئیهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۳:۵۰
تری مینگهام می نویسد: «پیروان خلوتیه در اواسط قرن دوازدهم هجری قمری به مصر آمدند. این فرقه در مصر به وسیله یکی از اهالی سوریه به نام مصطفی بن کامل الدین بکری که به مصر رفت و آمد داشت، جان گرفت، و پس از مرگ او به وسیله سه تن از پیروان اصلی او به نام های محمد بن سامی عبدالمنعم حفنی یا حفناوی (م: 1767میلادی/1181هـ. ق) و عبدالله شرقاوی و محمد بن عبدالکریم (م: 1775 میلادی) در قالب فرقه های حفناویه، شرقاویه و سمائیه رواج یافت». [۱]
لویی ماسینیون ایشان را فرع جَزُولیه در مراکش معرفی می کند. [۲]
لویی ماسینیون ایشان را فرع خلوتیه در مصر در قرن نوزدهم میلادی معرفی می کند. [۳]
پانویس
- ↑ الفرق الصوفیة فی الاسلام، تری مینگهام، ص133
- ↑ دائرة المعارف الاسلامیة، ج15، ص183
- ↑ دائرة المعارف الاسلامیة، ج15، ص183
