نمایش مبدأ برای احمد بن ادریس بن محمد بن علی مراکشی


ابوالعباس احمد بن ادریس فاسی مؤسس فرقه [[محمدیه احمدیه]] از بزرگان [[صوفیه (صوفیه)|صوفیه]] در شمال [[آفریقا]] است. ولادت وی در [[میسور]] (از روستاهای [[فاس]] واقع در [[مغرب]]) به سال 1172 هجری قمری است. وی شاگرد [[شیخ عبدالوهاب تازی]] بوده و سفرهایی به [[مصر]] و [[مکه]] داشته و سرانجام به [[یمن]] رفته و در آن جا وفات یافته است. فرقه او در آفریقا و [[خاورمیانه]] عربی گسترش داشته و بزرگانی از صوفیه از قبیل [[محمد سنوسی]]، از جمله شاگردان وی به حساب می آیند. طریقه [[احمدیه (از صوفیه شاذلیه)|احمدیه]] ، زیرمجموعه فرقه [[شاذلیه]] است و از طریقت [[نقشبندیه]] استفاده برده است. این فرقه را [[محمدیه (سحنونیه پیروان محمد بن سحنون)|محمدیه]] نیز می نامند. وفات وی در سال 1253 هجری قمری است. فاسی را با صفت صاحب مناقب می شناسند. <ref> [[موسوعة الصوفیة]]، [[عبدالمنعم حفنی]]، ص23</ref>

==پانويس==