در حال ویرایش اتیوپی

{{لینک پی دی اف |[ http://www.arkeologi.uu.se/afr/projects/BOOK/negash.pdf " ترجمه مجدد دوران زاگوی: فرهنگ مدنی دوران پس از امپراتوری اکسام در اتیوپی."]}}</ref> این دوران سپس توسط [[سلسله زاگوی]] قطع گردید؛ در طی حکومت این سلسله بود که کلیساهای معروف صخره‌ای [[لالیبلا]] در زمان [[گبری مسکل لالیبلا|شاه لالیبلا]] در داخل کوه ساخته شده و دوره‌ای طولانی از صلح و آرامش را بهمراه داشت.<ref> تکستی،"ترجمه مجدد دوران زاگوی"</ref> در حدود سال [[۱۲۷۰]] میلادی، [[سلسله سلیمانیان]] کنترل اتیوپی را در اختیار گرفت که ادعای وراثت پادشاهان اکسام را داشت. حکام این سلسله خود را "نگوس نگست"("شاه شاهان،" یا [[امپراتور اتیوپی|امپراتور]]) خوانده و اساس ادعاهای خود را بر وراثت مستقیم [[سلیمان]] و ملکه [[شبا]] استوار می‌نمودند.<ref> تادسی، "کلیسا و حکومت"، صفحه ۸-۶۴.</ref>

{{لینک پی دی اف |[ http://www.arkeologi.uu.se/afr/projects/BOOK/negash.pdf " ترجمه مجدد دوران زاگوی: فرهنگ مدنی دوران پس از امپراتوری اکسام در اتیوپی."]}}</ref> این دوران سپس توسط [[سلسله زاگوی]] قطع گردید؛ در طی حکومت این سلسله بود که کلیساهای معروف صخره‌ای [[لالیبلا]] در زمان [[گبری مسکل لالیبلا|شاه لالیبلا]] در داخل کوه ساخته شده و دوره‌ای طولانی از صلح و آرامش را بهمراه داشت.<ref> تکستی،"ترجمه مجدد دوران زاگوی"</ref> در حدود سال [[۱۲۷۰]] میلادی، [[سلسله سلیمانیان]] کنترل اتیوپی را در اختیار گرفت که ادعای وراثت پادشاهان اکسام را داشت. حکام این سلسله خود را "نگوس نگست"("شاه شاهان،" یا [[امپراتور اتیوپی|امپراتور]]) خوانده و اساس ادعاهای خود را بر وراثت مستقیم [[سلیمان]] و ملکه [[شبا]] استوار می‌نمودند.<ref> تادسی، "کلیسا و حکومت"، صفحه ۸-۶۴.</ref>

در زمان حکومت امپراتور [[یشاق اول اتیوپی|یشاق]]، اتیوپی اولین تماس موفق خود از زمان اکسامیان را با اروپا برقرار نموده و دو فرستاده بنام‌های [[آلفونز پنجم از اراگون]] به اروپا فرستاده شدند. اروپا نیز در مقابل فرستادگانی را به اتیوپی مأمور کردند ولی این فرستادگان موفق به اتمام سفر خود نشدند.<ref> گریما بشاه و مرید ولدی آرگای، "تردید در خصوص وحدت کلیساها در ارتباطات لاسو و اتیوپی (۱۶۳۲ – ۱۵۰۰)" (لیسبون:

در زمان حکومت امپراتور [[یشاق اول اتیوپی|یشاق]]، اتیوپی اولین تماس موفق خود از زمان اکسامیان را با اروپا برقرار نموده و دو فرستاده بنام‌های [[آلفونز پنجم از اراگون]] به اروپا فرستاده شدند. اروپا نیز در مقابل فرستادگانی را به اتیوپی مأمور کردند ولی این فرستادگان موفق به اتمام سفر خود نشدند.<ref> گریما بشاه و مرید ولدی آرگای، "تردید در خصوص وحدت کلیساها در ارتباطات لاسو و اتیوپی (۱۶۳۲ – ۱۵۰۰)" (لیسبون:

Junta de Investigações do Ultramar and Centro de Estudos Históricos Ultramarinos

Junta de Investigações do Ultramar and Centro de Estudos Históricos Ultramarinos

کلیه این موارد مربوط بدوران انزوای اتیوپی از سال ۱۷۵۵ تا ۱۸۵۵ بوده که با نام «[[زمانه میسافینت]]» یا «عصر پرنس ها» شناخته می‌گردد. امپراتوران بصورت حکام دست نشانده تحت نفوذ سپهسالارانی مانند راس [[میکائیل سهول]] از [[استان تیگرای|تیگرای]] و بعدها نیز تحت کنترل [[اورومو]] [[سلسله یججو]] در آمدند.<ref> پانکهارست، ریچارد، «گاهشمار سلطنتی اتیوپی»، (لندن: انتشارات دانشگاه آکسفورد، ۱۹۶۷)، صفحات ۱۴۳ – ۱۳۹.</ref>انزواگری اتیوپی بدنبال ورود هیئت تبلیغی انگلستان و اتحاد دو کشور، خاتمه یافت؛ بهرحال این انزواء تا زمان حکومت امپراتور [[توودروس دوم اتیوپی|توودروس دوم]] که به مدرن سازی اتیوپی و متمرکز نمودن قدرت در امپراتوری پرداخت، ادامه داشت. نتیجه این اقدامات شرکت مجدد اتیوپی در امور بین‌المللی بود.

کلیه این موارد مربوط بدوران انزوای اتیوپی از سال ۱۷۵۵ تا ۱۸۵۵ بوده که با نام «[[زمانه میسافینت]]» یا «عصر پرنس ها» شناخته می‌گردد. امپراتوران بصورت حکام دست نشانده تحت نفوذ سپهسالارانی مانند راس [[میکائیل سهول]] از [[استان تیگرای|تیگرای]] و بعدها نیز تحت کنترل [[اورومو]] [[سلسله یججو]] در آمدند.<ref> پانکهارست، ریچارد، «گاهشمار سلطنتی اتیوپی»، (لندن: انتشارات دانشگاه آکسفورد، ۱۹۶۷)، صفحات ۱۴۳ – ۱۳۹.</ref>انزواگری اتیوپی بدنبال ورود هیئت تبلیغی انگلستان و اتحاد دو کشور، خاتمه یافت؛ بهرحال این انزواء تا زمان حکومت امپراتور [[توودروس دوم اتیوپی|توودروس دوم]] که به مدرن سازی اتیوپی و متمرکز نمودن قدرت در امپراتوری پرداخت، ادامه داشت. نتیجه این اقدامات شرکت مجدد اتیوپی در امور بین‌المللی بود.

شاخص دهه ۱۸۸۰ [[درگیری‌های آفریقا]] و مدرنیزه شدن اتیوپی می‌باشد، در این زمان [[ایتالیا|ایتالیائی]] شروع به رقابت با انگلیسی‌ها بر سر کشورهای منطقه نمود. بندر[[اساب]] نزدیک به ورودی جنوبی دریای سرخ توسط یک شرکت ایتالیائی از سلطان [[مردم محلی|محلی]] خریداری و در مارس ۱۸۷۰ بعنوان مستعمره اتیوپی اعلام گردید. بعدها در سال [[۱۸۹۰ (میلادی)|۱۸۹۰]] این محل به کانون قدرت ایتالیا تبدیل و به نام [[اریتره]] خوانده شد. نتیجه در گیری‌های دو کشور به [[نبرد آدووا]] در سال [[۱۸۹۶ (میلادی)|۱۸۹۶]] انجامید که در آن اتیوپیائی‌ها با شکست دادن نیروهای مستعمراتی و حفظ استقلال خود تحت رهبری [[منلیک دوم]]، جهان را بشگفتی وا داشتند. در مورخه [[۲۶ اکتبر]] سال [[۱۸۹۶ (میلادی)|۱۸۹۶]] ایتالیا و اتیوپی یک [[پیمان مشروط]] صلح به امضاء رسانیدند.

شاخص دهه ۱۸۸۰ [[درگیری‌های آفریقا]] و مدرنیزه شدن اتیوپی می‌باشد، در این زمان [[ایتالیا|ایتالیائی]] شروع به رقابت با انگلیسی‌ها بر سر کشورهای منطقه نمود. بندر[[اساب]] نزدیک به ورودی جنوبی دریای سرخ توسط یک شرکت ایتالیائی از سلطان [[مردم محلی|محلی]] خریداری و در مارس ۱۸۷۰ بعنوان مستعمره اتیوپی اعلام گردید. بعدها در سال [[۱۸۹۰ (میلادی)|۱۸۹۰]] این محل به کانون قدرت ایتالیا تبدیل و به نام [[اریتره]] خوانده شد. نتیجه در گیری‌های دو کشور به [[نبرد آدووا]] در سال [[۱۸۹۶ (میلادی)|۱۸۹۶]] انجامید که در آن اتیوپیائی‌ها با شکست دادن نیروهای مستعمراتی و حفظ استقلال خود تحت رهبری [[منلیک دوم]]، جهان را بشگفتی وا داشتند. در مورخه [[۲۶ اکتبر]] سال [[۱۸۹۶ (میلادی)|۱۸۹۶]] ایتالیا و اتیوپی یک [[پیمان مشروط]] صلح به امضاء رسانیدند.

در اوایل قرن بیستم، امپراتور [[هایله سلاسی اتیوپی|هایله سلاسی اول]] که متعهد به تسریع در مدرنیزه کردن اتیوپی بود، بحکومت رسید -؛ حکومت او تنها در دوره کوتاه [[جنگ دوم ایتالیا – حبشه|اشغال توسط ایتالیا]] قطع گردید ([[۱۹۳۶ (میلادی)|۱۹۳۶]] -؛ [[۱۹۴۱ (میلادی)|۱۹۴۱]]).<ref> کلپهام، کریستوفر، "Ḫaylä Śəllase" در زیگبرت ون اوهلیگ، ائی دی، "دائرةالمعارف آتیوپیکا: دی-ها" (ویسبادن: هاراسویتز ورلگ، ۲۰۰۵)، صفحه ۳- ۱۰۶۲.</ref> در سال ۱۹۴۱، [[انگلستان|انگلیسی]] و سربازان وطن دوست اتیوپی [[عملیات جنگی شرق آفریقا (جنگ جهانی دوم)|سرزمین مادری اتیوپی را آزاد ساختند]] و بدنبال آن در تاریخ ۳۱ ژانویه ۱۹۴۱، [[پادشاهی]] تثبیت گشته و انگلستان (بدون هیچ امتیاز خاصی برای خود) حق حاکمیت کامل آن را با امضای [[توافقنامه انگلو – اتیوپیائی]] در دسامبر ۱۹۴۴، برسمیت شناخت.<ref> کلپهام، کریستوفر، "Ḫaylä Śəllase" "دائرةالمعارف آتیوپیکا"، صفحه ۱۰۶۳.</ref>

در اوایل قرن بیستم، امپراتور [[هایله سلاسی اتیوپی|هایله سلاسی اول]] که متعهد به تسریع در مدرنیزه کردن اتیوپی بود، بحکومت رسید -؛ حکومت او تنها در دوره کوتاه [[جنگ دوم ایتالیا – حبشه|اشغال توسط ایتالیا]] قطع گردید ([[۱۹۳۶ (میلادی)|۱۹۳۶]] -؛ [[۱۹۴۱ (میلادی)|۱۹۴۱]]).<ref> کلپهام، کریستوفر، "Ḫaylä Śəllase" در زیگبرت ون اوهلیگ، ائی دی، "دائرةالمعارف آتیوپیکا: دی-ها" (ویسبادن: هاراسویتز ورلگ، ۲۰۰۵)، صفحه ۳- ۱۰۶۲.</ref> در سال ۱۹۴۱، [[انگلستان|انگلیسی]] و سربازان وطن دوست اتیوپی [[عملیات جنگی شرق آفریقا (جنگ جهانی دوم)|سرزمین مادری اتیوپی را آزاد ساختند]] و بدنبال آن در تاریخ ۳۱ ژانویه ۱۹۴۱، [[پادشاهی]] تثبیت گشته و انگلستان (بدون هیچ امتیاز خاصی برای خود) حق حاکمیت کامل آن را با امضای [[توافقنامه انگلو – اتیوپیائی]] در دسامبر ۱۹۴۴، برسمیت شناخت.<ref> کلپهام، کریستوفر، "Ḫaylä Śəllase" "دائرةالمعارف آتیوپیکا"، صفحه ۱۰۶۳.</ref>

حکومت هایله سلاسی در سال [[۱۹۷۴ (میلادی)]] و هنگامی که یک نظامی گری هوادار – [[شوروی]] [[مارکسیسم – لنینیسم|مارکسیست – لنینیست]] [[دیکتاتوری نظامی|حزب]] بنام [[دررگ]] او را سرنگون و حکومت تک حزبی [[کمونیستی]] را بوجود آورد، به پایان رسید. نظام تازه تشکیل شده نیز شاهد چندین [[کودتا|کودتای]] خونین، شورش، [[قحطی|قحطی‌های]] گسترده و مشکل [[پناهندگی|پناهندگی‌های]] وسیع بود. در سال [[۱۹۷۷ (میلادی)|۱۹۷۷]] [[سومالی]] به اتیوپی حمله نمود که باعث بروز [[جنگ اوگادن]] گردید؛ ولی اتیوپی بسرعت آنها را با سیل تجهیزات نظامی [[اتحاد شوروی]] شکست داده و در سال بعد نیز با حضور نظامیان [[کوبا]] و همکاری نظامی با [[آلمان شرقی]] و [[یمن جنوبی]] اتحادی مستحکم را بوجود آورد.  

حکومت هایله سلاسی در سال [[۱۹۷۴ (میلادی)]] و هنگامی که یک نظامی گری هوادار – [[شوروی]] [[مارکسیسم – لنینیسم|مارکسیست – لنینیست]] [[دیکتاتوری نظامی|حزب]] بنام [[دررگ]] او را سرنگون و حکومت تک حزبی [[کمونیستی]] را بوجود آورد، به پایان رسید. نظام تازه تشکیل شده نیز شاهد چندین [[کودتا|کودتای]] خونین، شورش، [[قحطی|قحطی‌های]] گسترده و مشکل [[پناهندگی|پناهندگی‌های]] وسیع بود. در سال [[۱۹۷۷ (میلادی)|۱۹۷۷]] [[سومالی]] به اتیوپی حمله نمود که باعث بروز [[جنگ اوگادن]] گردید؛ ولی اتیوپی بسرعت آنها را با سیل تجهیزات نظامی [[اتحاد شوروی]] شکست داده و در سال بعد نیز با حضور نظامیان [[کوبا]] و همکاری نظامی با [[آلمان شرقی]] و [[یمن جنوبی]] اتحادی مستحکم را بوجود آورد.