ابوحاتم رازی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دایره المعارف فرق اسلامی
پرش به: ناوبری، جستجو
جز ابوحاتم رازی» را محافظت کرد ([ویرایش=فقط مدیران] (بی‌پایان) [انتقال=فقط مدیران] (بی‌پایان)) [آبشاری])
 
سطر ۱: سطر ۱:
احمد بن حمدان بن احمد از متفکران و داعیان بزرگ اسماعیلی [[ایران]] در قرن سوم و چهارم هجری قمری است. وی گویا در [[یمن]] پرورش یافته و از آنجا به [[ری]] گسیل شده است. ابوحاتم کلامی شیرین داشته است. وی را به همراه ابویعقوب سجستانی و محمد بن احمد نسفی از اساطین دعوت اسماعیلی برشمرده اند. دعوت ابوحاتم در دوره [[عبیدالله المهدی]] مؤسس سلسله فاطمی، تأثیری خاص در امور سیاسی [[طبرستان]] و [[دیلمان]] داشته است. وی در دوره ای توانست حاکمان [[ری]] و [[دیلمان]] را به دعوت خویش جذب نماید. هرچند در پایان عمر به ناچار پنهان زندگی می کند. ابوحاتم در سال 322 هجری قمری وفات یافته است. <ref> [[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]]، ج5، ص307</ref>
+
احمد بن حمدان بن احمد از متفکران و داعیان بزرگ اسماعیلی [[ایران]] در قرن سوم و چهارم هجری قمری است. وی گویا در [[یمن]] پرورش یافته و از آنجا به [[ری]] گسیل شده است. ابوحاتم کلامی شیرین داشته است. وی را به همراه [[ابویعقوب سجستانی]] و [[محمد بن احمد نسفی]] از اساطین دعوت اسماعیلی برشمرده اند. دعوت ابوحاتم در دوره [[عبیدالله المهدی]] مؤسس سلسله فاطمی، تأثیری خاص در امور سیاسی [[طبرستان]] و [[دیلمان]] داشته است. وی در دوره ای توانست حاکمان ری و دیلمان را به دعوت خویش جذب نماید. هرچند در پایان عمر به ناچار پنهان زندگی می کند. ابوحاتم در سال 322 هجری قمری وفات یافته است. <ref> [[دائرة المعارف بزرگ اسلامی]]، ج5، ص307</ref>
  
  
 
==پانويس==
 
==پانويس==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۷ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۰:۳۶

احمد بن حمدان بن احمد از متفکران و داعیان بزرگ اسماعیلی ایران در قرن سوم و چهارم هجری قمری است. وی گویا در یمن پرورش یافته و از آنجا به ری گسیل شده است. ابوحاتم کلامی شیرین داشته است. وی را به همراه ابویعقوب سجستانی و محمد بن احمد نسفی از اساطین دعوت اسماعیلی برشمرده اند. دعوت ابوحاتم در دوره عبیدالله المهدی مؤسس سلسله فاطمی، تأثیری خاص در امور سیاسی طبرستان و دیلمان داشته است. وی در دوره ای توانست حاکمان ری و دیلمان را به دعوت خویش جذب نماید. هرچند در پایان عمر به ناچار پنهان زندگی می کند. ابوحاتم در سال 322 هجری قمری وفات یافته است. [۱]


پانويس

  1. دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج5، ص307