بنگال
بنگال یا بنگاله ناحیه و ایالتی از هند مستعمراتی است که پس از آزادی شبه قاره هند، به دو بخش ایالت بنگال غربی در هند، و پاکستان شرقی تقسیم شد و سپس پاکستان شرقی به نام بنگلادش استقلال یافت.[۱] این ناحیه در کنار خلیج بنگال گرفته و بیشتر آن در دلتای رودهای گنگ و براهماپوترا بین بیهار و آسام واقع است. جنگل‌های هیمالیا در شمال و جنگل‌های سوندروان در جنوب آن است.[۲]
نام
نام بنگال یا بنگاله از کلمه «بنگا» یا «ونگا» برگرفته‌است. از این قوم غیر آریایی در متون حماسی قدیم به زبان سانسکریت و کتب مذهبی هندوان و همچنین ادبیات بودایی (میلندا پنهو) یاد شده‌است. در گذشت زمان این نام بر سرزمینی اطلاق شد که این قوم در آن می‌زیست. بنگای (بنگال) در دوران پادشاهان پال و سین ناحیه کم وسعتی در ساحل شرقی رود گنگ و دلتای آن در جنوب بنگال کنونی بود. بنگال غربی را رادها و بنگال شمالی را پوندرا وردهن می‌نامیدند. بر این نواحی، وریندرا و لکهنوتی را نیز باید افزود. بخشی از بنگال شمالی و غربی را گور نیز می‌گفتند. اما گاهی این نام بر سراسر بنگال اطلاق می‌شد. قلمرو راجه‌های پادشاهان سین بخشی بسیار بزرگ از بنگال را شامل بود، اما این راجه‌ها همواره گوری سور (پادشاهان گور) خوانده می‌شدند. نویسندگان مسلمان قدیم، بنگال جنوبی را بنگ یا بنگا می‌نامیدند.[۱]
منابع
الگو:ویکی‌انبار-رده- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ دانشنامه جهان اسلام، بنگال (بنگاله)
- ↑ دائرةالمعارف فارسی، سرواژه: بنگاله
