موحدین (مرابطون)

همان مُرابِطون (پیروان محمد بن تومرت).

عبدالمنعم حفنی در موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة ایشان را اصحاب توحید از بربر مغرب، معرفی کرده و داعی آنان را محمد بن تومرت (م: 524هـ. ق) ملقب به مهدی برمی شمارد. ایشان به دنبال اسلام صحیح و خالی از هر گونه بت پرستی بوده اند. مذهب موحّدین، براساس مذهب اشعریه است و هدف آن، نجات مسلمانان می باشد. ایشان به امر به معروف و نهی از منکر اهتمام داشته و تنظیم امور را به دست شورایی پنجاه نفره که با نام جماعت شناخته می شدند، سپرده اند.

موحدین نسبت به تربیت اسلامی توجه ویژه داشته و هرگونه رفتار جاهلی را طرد کرده و همچنین نسبت به جهاد با کفار اهتمام خاص دارند. چنانکه انقلاب بر علیه کفار در این مذهب واجب شمرده می شود. ایشان زمان انقلاب را وقتی می دانند که پرچم حق و هدایت برافراشته شود و ظلم و جور فراگیر گردد. ایشان در فقه علیرغم آن که خود را سنّی می دانند باب اجتهاد را بسته نمی دانند. موحّدین در مبحث قضا و قدر بر عقیده جبریه می باشند.