سیک

از دایره المعارف فرق اسلامی
پرش به: ناوبری، جستجو

ایشان که در کتب عربی سیخ نامیده می شوند، همانند یزیدیه می باشند. این گروه در ابتدا از فرقه های صوفیه بوده و در پنجاب سرزمینی میان پنج رود به نام های جهلم، جناب، راوی، بئاس و ساتلج. این منطقه جزئی از هند بوده و بعدها با تشکیل پاکستان، به یکی از ایالت های این کشور تبدیل شده است. لاهور مرکز این ایالت است که سابقاً به واسطه آن که مرکز سلاطین مغول گردیده دارالسلطنه خوانده می شده است. [۱] و لاهور انتشار داشته اند ولی بعدها به وسیله نائک شاه از اسلام خارج می شوند. اینان اکنون از سخت ترین دشمنان اسلام و مسلمانانند. دهخدا ایشان را «از هندوان و دارای مذهب وشنو شعبه ای از دین بودایی» معرفی کرده که ظاهراً صحیح نمی باشد. [۲] [۳]

نام دیگر این فرقه نائک شاهیه می باشد. میر سید عبداللطیف خان شوشتری نام ایشان را سِک (به کسر سین و تشدید کاف) و مؤسس این فرقه را نانَک شاه (به فتح نون دوم) ضبط کرده است. [۴]

پانویس

  1. لغت نامه دهخدا، علی اکبر دهخدا
  2. لغت نامه دهخدا، علی اکبر دهخدا، ذیل همین عنوان
  3. تحفة العالم و ذیل التحفة، میر سید عبداللطیف خان، ص436 / بستان السیاحة، زین العابدین شیروانی، ص116
  4. تحفة العالم و ذیل التحفة، میر سید عبداللطیف خان، ص436