احمد بن فهد حلّی
از دایره المعارف فرق اسلامی
نسخهٔ تاریخ ۲۷ مهٔ ۲۰۱۵، ساعت ۰۴:۵۴ توسط Rahim (بحث | مشارکت‌ها) («احمد بن فهد حلّی» را محافظت کرد ([ویرایش=فقط مدیران] (بی‌پایان) [انتقال=فقط مدیران] (بی‌پایان)) [آبشاری])
ابوعباس احمد بن محمد بن فهد حلّی اسدی، از فقها و متکلمین بزرگ امامیه در قرن نهم هجری قمری است. وی در سال 753 هجری قمری در حلّه دیده به جهان گشود. وی شاگرد فاضل مقداد فقیه بزرگ شیعه محسوب شده و از اساتید حوزه حلّه به حساب مي‌آید. وی که در روزگار خویش، فقیه بزرگ امامیه بوده، شاگردان بسیاری داشته و کتاب های زیادی نیز به رشته تحریر درآورده است. اکثر کتاب های ابن فهد در حوزه مباحث فقهی مي‌باشد. وی در سال 841 هجری قمری در حلّه وفات یافته و در کربلای معلی به خاک سپرده شده است. وی را به تقوی و زهد شناخته و مرتبت علمی او را بسیار ستوده اند. [۱]
پانويس
- ↑ روضات الجنات فی احوال العلماء و السادات، محمدباقر موسوی خوانساری، ج1، ص71 / موسوعة طبقات الفقهاء، آیت الله جعفر سبحانی، ج9، ص63 / الکنی و الالقاب، شیخ عباس قمی، ج1، ص435 / طبقات اعلام الشیعة، آقا بزرگ تهرانی، ج4، ص9
