محمد بن ابراهیم وزیر

ابوعبدالله محمد بن ابراهیم بن علی بن مرتضی بن مفضّل حسنی شاعر، اصولی و ادیب مشهور زیدی است. وی در سال 775 هجری قمری در یمن به دنیا آمده و شهرهای مختلف یمن و عربستان را سفر کرده و به مقام اجتهاد می رسد. جدّ وی، مفضل، معروف به وزیر بوده و به همین جهت وی را «ابن الوزیر» و هم چنین «الوزیر» خوانده اند. وی که از اعیان یمن به حساب می آمده، به واسطه اعتراضات زیادی که به علمای دیگر کرده، مورد قدح بسیاری از ایشان واقع شده و برخی وی را «امام الحشویه » لقب داده اند. او در آخر عمر طریقه زهد و گوشه نشینی را برگزیده و در مساجد صفا مقیم می گردد. وی در سال 840 هجری قمری در اثر طاعون وفات یافته است. برادر وی، هادی بن ابراهیم نیز از مشاهیر به حساب می آید. کتاب « الروض الباسم المنتزع عن العواصم و القواسم » از جمله آثار اوست.