سامنه

از غلاة (غلات، غلاة).

شهید ثانی در مسالک الافهام آورده است که: «لفظ غلاة شامل هر کسی که معتقد به الوهیت یکی از مردم باشد، می شود» وی سپس از جمله ایشان به سامنه و دروز اشاره می کند و مسکن آنان را در بلاد شام معرفی می نماید.

آیت الله سید مهدی روحانی این نام را از مسالک الافهام نقل می کند درحالی که در چاپ های جدید این کتاب، این نام تیامنه ضبط شده است. با توجه به آن چه در ذیل تیامنه آمده، می توان گفت در نسخه های قبلی این کتاب تصحیف واقع شده است. رک: تیامنه.