حُبّیه (از مشبّهه)

از فرق سیزده گانه مشبّهه.

ایشان معتقدند که خدا را به واسطه ترس و طمع عبادت نمی کنند بلکه حُبّاً له (برای دوستی او) خدا را می پرستند.

عبدالمنعم حفنی در موسوعة الصوفیة و موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة علاوه بر این که از حبیه یاد می کند و ایشان را ـ بدون این که به مشبّهه بودن ایشان اشاره کند ـ از صوفیه برمی شمارد، از فرقه ای دیگر به نام حبّیه یاد کرده و ایشان را مبطله دانسته و می نویسد: «ایشان می گویند عبد وقتی به درجه محبت رسید، تکالیف از او ساقط شده و محرمات بر وی حلال می شود».