شاه طاهر دکنی
از دایره المعارف فرق اسلامی
شاه طاهر بن شاه رضی الدین بن مؤمن شاه دکنی از صوفیان و سادات عصر صفوی است. وی به واسطه رفاقت با ناظر دیوان شاه اسماعیل، از کسوت درویشی به در آمده و در سلک علما درآمد. وی مدّتی در کاشان مقیم بود و به سبب بدگویی مخالفان و هم چنین رفتار صوفی منشانه اش، از جانب شاه عباس محکوم به اعدام گردید. لکن قبل از اجرای حکم، از کاشان گریخته و به هند متواری شد. شاه طاهر در هند مریدانی یافت و در سال 928 هجری قمری به «احمد نگر» وارد شده و مورد اکرام سلطان و مردم قرار گرفت. وی از نفوذ خویش بهره برد و به ترویج مذهب اثنی عشری پرداخت و به کمک برهان شاه در این امر توفقیاتی نیز کسب کرد. شاه طاهر در سال 956هجری قمری در احمد نگر درگذشت. وی را دارای کمالات بسیار در امور غریبه و علوم ظاهری و باطنی دانسته اند. [۱]
پانويس
- ↑ طرائق الحقائق، معصوم علی شاه، ، ج3، صفحات 133 الی 148
