ابوحاتم رازی

احمد بن حمدان بن احمد از متفکران و داعیان بزرگ اسماعیلی ایران در قرن سوم و چهارم هجری قمری است. وی گویا در یمن پرورش یافته و از آنجا به ری گسیل شده است. ابوحاتم کلامی شیرین داشته است. وی را به همراه ابویعقوب سجستانی و محمد بن احمد نسفی از اساطین دعوت اسماعیلی برشمرده اند. دعوت ابوحاتم در دوره عبیدالله المهدی مؤسس سلسله فاطمی، تأثیری خاص در امور سیاسی طبرستان و دیلمان داشته است. وی در دوره ای توانست حاکمان ری و دیلمان را به دعوت خویش جذب نماید. هرچند در پایان عمر به ناچار پنهان زندگی می کند. ابوحاتم در سال 322 هجری قمری وفات یافته است.