آقاخان

آقاخان آقاخان لقب چهارتن از پیشوایان اسماعیلیه نزاریه است.

این فرقه که پس از مرگ المستنصر بالله هشتمین خلیفه فاطمی (م: 487هـ. ق) قائل به امامت نزار گردید و به همین سبب از فرقه آمستعلویه که امامت المستعلی بالله فرزند دیگر المستنصر بالله را پذیرفته بودند، منشعب شد، تاکنون برای خویش چهل و نه امام داشته اند. لقب آقاخان، عنوانی است که فتحعلی شاه قاجار بر اولین ایشان نهاد و از آن پس سه امام بعدی به این نام خوانده شده اند و به همین سبب پیروان ایشان، آقاخانیه نامیده شده اند. این چهارتن عبارتند از آقاخان اول: محمد حسن حسینی یا حسنعلی شاه که در سال 1219هجری قمری در محلات واقع در نزدیکی اراک به دنیا آمد. پدربزرگ وی که در زمان زندیه، حکمران کرمان بوده توسط آقا محمد خان قاجار برکنار گردید و در روستای کهک قم مقیم شد.

پس از آن، شاه خلیل الله پسر او در سال 1230 هجری قمری از محلات به یزد رفت ولی در آن جا به سال 1232هجری قمری کشته شد.

فتحعلی شاه قاجار، به واسطه آن که می خواست از پیامدهای قتل رئیس فرقه اسماعیلیه بکاهد، فرزند وی، حسنعلی شاه را که 13 سال داشت، به شوهری دختر بیست و چهارم خویش درآورد و به وی لقب آقاخان عطا کرد. در دوره سلطنت محمد شاه قاجار، حسنعلی به عنوان حکمران کرمان