اویسیه (از صوفیه قادریه)

از صوفیه قادریه.

دائرة المعارف بزرگ اسلامی می نویسد: «طریقه قادریه به دلیل گستردگی مراکز انتشارش، و نیز روحیه مدارا و تساهلی که در آن وجود دارد، فاقد همگونی قواعدی است که در دیگر طریقه ها یافت می شود و طوایف پرشمار آن، تنها نوعی پیوند اسمی با بنیان گذار آن دارند و شاخه های متعدد آن ـ بسته به نام شیوخ محلی ـ با نام های گوناگون خوانده می شوند، به این ترتیب، در شرق آفریقا، این طریقه با انتساب به شیخ اویس بن محمد بَراوی (م:1327هـ. ق) که در 1301 هجری قمری به دعوت سلطان برگش بن سعید در پاگامویو تأسیس کرد که طایفه ای اصیل آفریقا یی به شمار می آید. دیگر طایفه اویسی را که با نام سادات قادریه شناخته می شود، در 1322 هجری قمری (1904میلادی) عیسی بن احمد زنگباری در موزامبیک پایه گذاری کرد. اما در 1929 میلادی طایفه سادات قادریه به چند شاخه تقسیم شد و این امر، سرانجام به شکل گیری و بنیان گذاری قادریه بغدادی انجامید. در انشعاب دیگری که در 1324 هجری شمسی (1945میلادی) در طایفه سادات قادریه رخ داد، قادریه جیلانی شکل گرفت و در 1332 هجری شمسی شاخه بغدادی خود دچار انشعاب شد و از درون آن قادریه بغدادی حجت صالحین برخاست و سرانجام، انشعاب دیگری در طایفه سادات قادریه در 1342 هجری شمسی (1963میلادی) منجر به شکل گیری طایفه ای به نام مَچرابا گردید.