راجیه

از مرجئه.

ایشان می گویند: «ما طائع (مطیع) را طائع و عاصی را عاصی نمی گوییم زیرا که نمی دانیم که او نزد خدا چه نامی دارد». ژ

ابن جوزی در تلبیس ابلیس مرجئه را به دوازده فرقه تقسیم می کند لکن از ده فرقه نام می برد که عبارتند از: تارکیه (که می گویند خدا جز ایمان تکلیفی را بر بندگان مقرر نداشته است، پس اگر کسی ایمان آورد و او را شناخت، هر چه خواست می تواند انجام دهد)، سائِبیه (که می گویند خداوند خلق خود را آزاد گذاشت تا هر چه می خواهند انجام دهند)، راجیه (که می گویند ما مطیع را مطیع و عاصی را عاصی نام نمی دهیم چرا که نمی دانیم در نزد خداوند چه نام دارد)، شاکیه (که می گویند طاعات از ایمان نیست)، سیبیه (که می گویند ایمان علم است و هر که حق را از باطل و حلال را از حرام باز نمی شناسد، کافر است)، منقوصیه (که می گویند ایمان کم و زیاد نمی شود)، مستثنیه (که می گویند ایمان استثناء نمی خورد)، مشبّهه (که می گویند خداوند مانند ما دست دارد و همانند ما چشم دارد)، حشویه (که می گویند احادیث جملگی یک حکم دارند و هر که مستحبات را ترک کند مانند کسی است که واجبات را ترک کرده است)، ظاهریه (که قیاس را نفی نمی کنند) و بدعیه (که اولین گروهی هستند که در دین بدعت گذاردند).