حفناویه

همان حفنویه.

تری مینگهام می نویسد: «پیروان خلوتیه در اواسط قرن دوازدهم هجری قمری به مصر آمدند. این فرقه در مصر به وسیله یکی از اهالی سوریه به نام مصطفی بن کامل الدین بکری که به مصر رفت و آمد داشت، جان گرفت، و پس از مرگ او به وسیله سه تن از پیروان اصلی او به نام های محمد بن سامی حفنی یا حفناوی (م: 1767میلادی/ 1181هـ. ق) و عبدالله شرقاوی و محمد بن عبدالکریم (م: 1775 میلادی) در قالب فرقه های حفناویه، شرقاویه و سمائیه رواج یافت. »