روحانیه

از صوفیه.

عبدالمنعم حفنی می نویسد: «ایشان می گویند انسان روح است و جسم نیست. انسان شوق روحانی است و احتیاجی به ماده ندارد». وی از جمله ایشان به فکریه، عرفانیه، حبّیه، صفائیه، زهدیه، صیامیه، نَعَمیه، حامدیه، متوکلیه و رضویه اشاره کرده و هرکدام آن ها را با توجه به نامشان معنی می کند. به عنوان مثال می نویسد: «مقام حامدیه مقام شکر و حمد است و بسیار الحمدلله می گویند».

عبدالمنعم حفنی روشنیه را از زمره روحانیه به حساب آورده است.