محمد بن جعفر الصادق: تفاوت بین نسخه‌ها
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۲۶ مهٔ ۲۰۱۵، ساعت ۱۲:۰۹
ابوجعفر محمد بن جعفر بن محمد بن علی بن حسین بن علی بن ابی طالب علیهماالسلام ملقب به دیباجه از فرزندان امام صادق علیه السلام بوده است. وی در سال 199 یا 200 هجری قمری در مکه علیه حکومت مأمون عباسی قیام کرده و در این امر جمعی از زیدیه او را همراهی می کنند. اما قیام وی شکست خورده و وی دستگیر شده و به نزد مأمون برده می شود. مأمون وی را اکرام کرده و مورد احترام بسیار قرار می دهد. پس از مرگ نیز، هم او بر جنازه وی نماز می گذارد. در برخی منابع از احترام گذاردن امام رضا علیه السلام به وی و در برخی نیز از مذمت حضرت از وی سخن گفته شده است. اما آن چه مسلم است احترام حضرت، نسبت به او در ایام حضور وی در خراسان است. محمد بن جعفر در حالی که حدود 70 سال داشت در سال 203 هجری قمری در گرگان وفات یافت. شیخ مفید وی را سخی و شجاع دانسته است، اکثر منابع در مورد او گفته اند یک روز روزه می گرفت و یک روز افطار می نمود. [۱]
پانويس
- ↑ سیر اعلام النبلاء، محمد بن احمد ذهبی، ج8، ص426 / معجم رجال الحدیث، آیت الله خویی، ج15، ص161
