هشام بن حکم: تفاوت بین نسخه‌ها
از دایره المعارف فرق اسلامی
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۲۶ مهٔ ۲۰۱۵، ساعت ۱۱:۱۱
ابومحمد هشام بن حکم شیبانی کندی از فقهاء و متکلمین بزرگ شیعه است. وی از اصحاب امام صادق علیه السلام و از خواص امام کاظم علیه السلاممی باشد. وی در فقه و تفسیر دارای آثار فراوانی است و در مباحث کلامی از جمله متکلمین بزرگ به حساب آمده و بسیاری از مناظرات وی در متون مربوطه نقل شده است. تراجم نویسان اهل سنت وی را به طور محسوس تخفیف کرده و آرایی را مبتنی بر جبر و تجسیم به وی نسبت داده اند. وی ابتدا در کوفه می زیسته و سپس به بغداد رفته و گویا در همان جا در سال 199 هجری قمری وفات کرده است. هشام بن حکم به سبب دفاع از مبانی کلامی اهل بیت در میان اهل سنت، قدح شده و بعضی وی را از زمره غلاة محسوب کرده‌اند.[۱]
پانويس
- ↑ رجال النجاشی، احمد بن علی نجاشی، ص431 / سیر اعلام النبلاء، محمد بن احمد ذهبی، ج9، ص214 / قاموس الرجال، محمد تقی شوشتری، ج10، ص521 / لسان المیزان، ابن حجر عسقلانی، ج7، ص265 / معجم رجال الحدیث، آیت الله خویی، ج19، ص271 / موسوعة طبقات الفقهاء، آیت الله جعفر سبحانی، ج2، ص599
