خسّیه: تفاوت بین نسخهها
از دایره المعارف فرق اسلامی
سطر ۴: | سطر ۴: | ||
ایشان می گویند: «دنیا بین بندگان خدا به تساوی است و در چیزی که از پدرشان آدم، به ارث برده اند، هیچ برتری در بین ایشان نیست». <ref> [[تلبیس ابلیس]]، [[ابن جوزی]]، ص42</ref> | ایشان می گویند: «دنیا بین بندگان خدا به تساوی است و در چیزی که از پدرشان آدم، به ارث برده اند، هیچ برتری در بین ایشان نیست». <ref> [[تلبیس ابلیس]]، [[ابن جوزی]]، ص42</ref> | ||
− | [[ابن جوزی]] در [[تلبیس ابلیس]] جبریه را به دوازده فرقه تقسیم می کند که عبارتند از: [[مضطربه]]، [[افعالیه]]، [[مفروغیه]]، [[نجاریه]]، [[مُتَأَنِّیه]]، [[کسبیه]]، [[سابقیه]]، [[حبّیه]]، [[خوفیه]]، [[فکریه]]، خسّیه و [[معیه]]. <ref> [[تلبیس ابلیس]]، [[ابن جوزی]]، ص42</ref> وی سپس به شرح هر یک از این فرقه ها می پردازد. ابن جوزی درباره فرقه خسّیه می نویسد: «ایشان می گویند دنیا بین مردمـان مسـاوی است چرا که پدر آن ها حضرت آدم آن را بر ایشـان به ارث گذاشته است. » <ref>همان، ص43</ref> | + | [[ابن جوزی]] در [[تلبیس ابلیس]] جبریه را به دوازده فرقه تقسیم می کند که عبارتند از: [[مضطربه]]، [[افعالیه]]، [[مفروغیه]]، [[نجاريه (از مجبره)|نجاریه]]، [[مُتَأَنِّیه]]، [[کسبیه]]، [[سابقیه]]، [[حبّیه]]، [[خوفیه]]، [[فکریه]]، خسّیه و [[معیه]]. <ref> [[تلبیس ابلیس]]، [[ابن جوزی]]، ص42</ref> وی سپس به شرح هر یک از این فرقه ها می پردازد. ابن جوزی درباره فرقه خسّیه می نویسد: «ایشان می گویند دنیا بین مردمـان مسـاوی است چرا که پدر آن ها حضرت آدم آن را بر ایشـان به ارث گذاشته است. » <ref>همان، ص43</ref> |
== پانویس == | == پانویس == |
نسخهٔ ۱۹ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۳:۱۸
از جبریه.
ایشان می گویند: «دنیا بین بندگان خدا به تساوی است و در چیزی که از پدرشان آدم، به ارث برده اند، هیچ برتری در بین ایشان نیست». [۱]
ابن جوزی در تلبیس ابلیس جبریه را به دوازده فرقه تقسیم می کند که عبارتند از: مضطربه، افعالیه، مفروغیه، نجاریه، مُتَأَنِّیه، کسبیه، سابقیه، حبّیه، خوفیه، فکریه، خسّیه و معیه. [۲] وی سپس به شرح هر یک از این فرقه ها می پردازد. ابن جوزی درباره فرقه خسّیه می نویسد: «ایشان می گویند دنیا بین مردمـان مسـاوی است چرا که پدر آن ها حضرت آدم آن را بر ایشـان به ارث گذاشته است. » [۳]
پانویس
- ↑ تلبیس ابلیس، ابن جوزی، ص42
- ↑ تلبیس ابلیس، ابن جوزی، ص42
- ↑ همان، ص43