ساباط مداین: تفاوت بین نسخه‌ها
جز («ساباط مداین» را محافظت کرد ([ویرایش=فقط مدیران] (بی‌پایان) [انتقال=فقط مدیران] (بی‌پایان))) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | |||
'''مدائن''' چنانچه تاریخ‌نویسان اسلام یاد کرده‌اند، از هفت شهر به نام‌های معینی که در تلفظ آنها اختلاف وجود دارد، تشکیل می‌شده. گویا پنج شهر آن در زمان [[یعقوبی]] ([[سده ۳ (قمری)|سده ۳ق]]) وجود داشته که از این قرار بوده: شهر کهنه یعنی تیسفون و یک [[میل]] در جنوب آن اسبانبر و مجاور آن رومیه، هر سه در جانب خاوری [[دجله]] و در جانب دیگر بهرسیر که ریشهٔ آن اردشیر است و یک فرسخ زیر آن [[ساباط، شهر|ساباط]] که به گفتهٔ [[یاقوت حموی|یاقوت]] ایرانیان آن را بلاس‌آباد می‌نامیدند.<ref name="خلافت شرقی">{{یادکرد |کتاب=جغرافیای تاریخی سرزمین‌های خلافت شرقی |نویسنده=لسترنج |ناشر=شرکت انتشارات علمی و فرهنگی |ترجمه=محمود عرفان |چاپ=سوم |شهر=|صفحه=ص۳۶ |سال=۱۳۶۷ |شابک=}}</ref> | '''مدائن''' چنانچه تاریخ‌نویسان اسلام یاد کرده‌اند، از هفت شهر به نام‌های معینی که در تلفظ آنها اختلاف وجود دارد، تشکیل می‌شده. گویا پنج شهر آن در زمان [[یعقوبی]] ([[سده ۳ (قمری)|سده ۳ق]]) وجود داشته که از این قرار بوده: شهر کهنه یعنی تیسفون و یک [[میل]] در جنوب آن اسبانبر و مجاور آن رومیه، هر سه در جانب خاوری [[دجله]] و در جانب دیگر بهرسیر که ریشهٔ آن اردشیر است و یک فرسخ زیر آن [[ساباط، شهر|ساباط]] که به گفتهٔ [[یاقوت حموی|یاقوت]] ایرانیان آن را بلاس‌آباد می‌نامیدند.<ref name="خلافت شرقی">{{یادکرد |کتاب=جغرافیای تاریخی سرزمین‌های خلافت شرقی |نویسنده=لسترنج |ناشر=شرکت انتشارات علمی و فرهنگی |ترجمه=محمود عرفان |چاپ=سوم |شهر=|صفحه=ص۳۶ |سال=۱۳۶۷ |شابک=}}</ref> | ||
| سطر ۵: | سطر ۴: | ||
== شهرهای هفتگانهٔ مداین == | == شهرهای هفتگانهٔ مداین == | ||
| − | |||
مدائن یا چنانکه در آن روزگار به زبان [[سریانی]] گفته می‌شد ''مدیناثا'' یعنی شهرها و مجموعهٔ هفت شهر بود نزدیک به هم و در دو جانب [[دجله]] که آنها را ''ماحوزه'' و ''ماحوزه ملکا'' می‌خواندند. حصارهای بلند برگرد مجموعهٔ این شهرها کشیده بودند و دروازه‌های استوار در آنها تعبیه کرده بودند. این حصارها و دروازه‌ها در پایان روزگار [[ساسانیان]] بارها تجدید و ترمیم گشته بود. این هفت شهر عبارت بودند از: | مدائن یا چنانکه در آن روزگار به زبان [[سریانی]] گفته می‌شد ''مدیناثا'' یعنی شهرها و مجموعهٔ هفت شهر بود نزدیک به هم و در دو جانب [[دجله]] که آنها را ''ماحوزه'' و ''ماحوزه ملکا'' می‌خواندند. حصارهای بلند برگرد مجموعهٔ این شهرها کشیده بودند و دروازه‌های استوار در آنها تعبیه کرده بودند. این حصارها و دروازه‌ها در پایان روزگار [[ساسانیان]] بارها تجدید و ترمیم گشته بود. این هفت شهر عبارت بودند از: | ||
* [[تیسفون]] در مشرق [[دجله]]. | * [[تیسفون]] در مشرق [[دجله]]. | ||
| سطر ۱۴: | سطر ۱۲: | ||
* [[ساباط (شهر)|ساباط]] که ''ولاش آباد'' نیز خوانده‌می‌شد و در مغرب ویه اردشیر قرار داشت. | * [[ساباط (شهر)|ساباط]] که ''ولاش آباد'' نیز خوانده‌می‌شد و در مغرب ویه اردشیر قرار داشت. | ||
* [[ماحوزا]] شهری بود نزدیک [[ویه‌اردشیر]] که دره‌ای آن را از این شهر جدا می‌کرد. <ref>تاریخ ایران بعد از اسلام، زرینکوب، ص ۳۲۷</ref> | * [[ماحوزا]] شهری بود نزدیک [[ویه‌اردشیر]] که دره‌ای آن را از این شهر جدا می‌کرد. <ref>تاریخ ایران بعد از اسلام، زرینکوب، ص ۳۲۷</ref> | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
== منابع == | == منابع == | ||
* پیرنیا، حسن( مشیرالدوله). تاریخ باستانی ایران. تهران: انتشارات دنیای کتاب، ۱۳۶۲ | * پیرنیا، حسن( مشیرالدوله). تاریخ باستانی ایران. تهران: انتشارات دنیای کتاب، ۱۳۶۲ | ||
* زرینکوب، عبدالحسین. تاریخ ایران بعد از اسلام. چاپ سوم. تهران: انتشارات امیرکبیر ۱۳۶۲ | * زرینکوب، عبدالحسین. تاریخ ایران بعد از اسلام. چاپ سوم. تهران: انتشارات امیرکبیر ۱۳۶۲ | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
[[رده:اشکانیان]] | [[رده:اشکانیان]] | ||
[[رده:تمدن بابل]] | [[رده:تمدن بابل]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ دسامبر ۲۰۱۵، ساعت ۰۳:۵۶
مدائن چنانچه تاریخ‌نویسان اسلام یاد کرده‌اند، از هفت شهر به نام‌های معینی که در تلفظ آنها اختلاف وجود دارد، تشکیل می‌شده. گویا پنج شهر آن در زمان یعقوبی (سده ۳ق) وجود داشته که از این قرار بوده: شهر کهنه یعنی تیسفون و یک میل در جنوب آن اسبانبر و مجاور آن رومیه، هر سه در جانب خاوری دجله و در جانب دیگر بهرسیر که ریشهٔ آن اردشیر است و یک فرسخ زیر آن ساباط که به گفتهٔ یاقوت ایرانیان آن را بلاس‌آباد می‌نامیدند.[۱]
پیش از روی کار آمدن شاهنشاهان اشکانی، سلوکیان در طرف راست رود دجله شهری ساخته بودند که آن را سلوکیه نام نهاده بودند. در زمان نخستین پادشاهان اشکانی، وقتی باقی‌مانده‌های یادگارهای اسکندر مقدونی بکلی از مرزهای ایران بیرون رانده شد، شهر سلوکیه به صورت نیمه ویرانه‌ای بود. شاهنشاهان اشکانی در طرف چپ رودخانه دست به ساختمان‌های جدیدی زدند و تا اواخر دوران ساسانی ایجاد این ساختمان‌ها در دوطرف رود دجله ادامه یافت، به طوری که وقتی اعراب بر ایران مستولی شدند در این مکان هفت شهر وجود داشت و به همین سبب آن را مداین یعنی مدینه‌ها، شهرها، نام نهادند. چهل کیلومتر پایین‌تر از تیسفون خلفای عباسی شهر بغداد را که به مفهوم بغ داد، (یعنی خداداد، زیرا بغ به زبان فارسی به معنای خداست و در زبان روسی و بعضی زبان‌های دیگر هند و اروپایی نیز همین مفهوم را دارد) است و قبلاً نیز به صورت آبادی کوچکی در آن مکان وجود داشت بنا نمودند و آن را به‌عنوان دارالخلافه انتخاب نمودند.
شهرهای هفتگانهٔ مداین
مدائن یا چنانکه در آن روزگار به زبان سریانی گفته می‌شد مدیناثا یعنی شهرها و مجموعهٔ هفت شهر بود نزدیک به هم و در دو جانب دجله که آنها را ماحوزه و ماحوزه ملکا می‌خواندند. حصارهای بلند برگرد مجموعهٔ این شهرها کشیده بودند و دروازه‌های استوار در آنها تعبیه کرده بودند. این حصارها و دروازه‌ها در پایان روزگار ساسانیان بارها تجدید و ترمیم گشته بود. این هفت شهر عبارت بودند از:
- تیسفون در مشرق دجله.
- اسبانبر در مشرق دجله.
- ویه اندیو خسرو در مشرق دجله و دورتر از تیسفون واقع بود.
- سلوکیه در مغرب دجله بود و آنرا ویه‌اردشیر یا وه اردشیر نیز می‌خواندند. [۲]
- در زنیذان شهری کوچک بود در شمال ویه اردشیر.
- ساباط که ولاش آباد نیز خوانده‌می‌شد و در مغرب ویه اردشیر قرار داشت.
- ماحوزا شهری بود نزدیک ویه‌اردشیر که دره‌ای آن را از این شهر جدا می‌کرد. [۳]
منابع
- پیرنیا، حسن( مشیرالدوله). تاریخ باستانی ایران. تهران: انتشارات دنیای کتاب، ۱۳۶۲
- زرینکوب، عبدالحسین. تاریخ ایران بعد از اسلام. چاپ سوم. تهران: انتشارات امیرکبیر ۱۳۶۲
