عثمانیه (صوفیه): تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
همان [[صوفیه (صوفیه)|صوفیه]]. <ref> [[منهاج البراعة]]، [[دنبلی خویی]]، ج13، ص140</ref> | همان [[صوفیه (صوفیه)|صوفیه]]. <ref> [[منهاج البراعة]]، [[دنبلی خویی]]، ج13، ص140</ref> | ||
| − | [[محقق اردبیلی]] می نویسد: «و بدان که اول کسی را که صوفی گفتند چنانکه [[شیعه]] و [[سنی]] نقل کرده اند، [[ابوهاشم کوفی]] بوده و این به سبب آن بود که مانند رهبانان جامه های پشمینه درشت می پوشید و آن ملعون مثل نصاری به حلول و اتحاد قائل شد لیکن نصاری درباره [[عیسی علیه السلام]] به حلول و اتحاد قائل بودند و او از برای خود این دعوی بنیاد نهاد. در این دو دعوی متردد و متخیل بود و معلوم نیست که در آخر رأی شومش به کدام یک قرار گرفت. و در کتاب [[اصول الدیانات]] مسطور است که او در ظاهر اموری و جبری و در باطن ملحد و دهری بود و مـرادش از وضع این مذهب آن بـود که دین اسلام را برهم زند و از ائمه معصومین (علیهم السلام) چند حدیث در طعن او وارد است و پیروان او را که چون صوف پوشند صوفیه گفته اند و گاه به کنیت او و گاه به نام پدر او ایشان را منسوب گردانیده [[بهشمیه]] و [[هاشمیه]] و عثمانیه و [[شریکیه]] خواندند». <ref> [[حدیقة الشیعة]]، [[محقق اردبیلی]]، ص560</ref> | + | [[محقق اردبیلی]] می نویسد: «و بدان که اول کسی را که صوفی گفتند چنانکه [[شیعه]] و [[سنی]] نقل کرده اند، [[ابوهاشم کوفی]] بوده و این به سبب آن بود که مانند رهبانان جامه های پشمینه درشت می پوشید و آن ملعون مثل نصاری به حلول و اتحاد قائل شد لیکن نصاری درباره [[عیسی علیه السلام]] به حلول و اتحاد قائل بودند و او از برای خود این دعوی بنیاد نهاد. در این دو دعوی متردد و متخیل بود و معلوم نیست که در آخر رأی شومش به کدام یک قرار گرفت. و در کتاب [[اصول الدیانات]] مسطور است که او در ظاهر اموری و جبری و در باطن ملحد و دهری بود و مـرادش از وضع این مذهب آن بـود که دین اسلام را برهم زند و از ائمه معصومین (علیهم السلام) چند حدیث در طعن او وارد است و پیروان او را که چون صوف پوشند صوفیه گفته اند و گاه به کنیت او و گاه به نام پدر او ایشان را منسوب گردانیده [[بهشمیه (صوفیه)|بهشمیه]] و [[هاشمیه]] و عثمانیه و [[شریکیه]] خواندند». <ref> [[حدیقة الشیعة]]، [[محقق اردبیلی]]، ص560</ref> |
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ ۱۸ فوریهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۹:۳۹
محقق اردبیلی می نویسد: «و بدان که اول کسی را که صوفی گفتند چنانکه شیعه و سنی نقل کرده اند، ابوهاشم کوفی بوده و این به سبب آن بود که مانند رهبانان جامه های پشمینه درشت می پوشید و آن ملعون مثل نصاری به حلول و اتحاد قائل شد لیکن نصاری درباره عیسی علیه السلام به حلول و اتحاد قائل بودند و او از برای خود این دعوی بنیاد نهاد. در این دو دعوی متردد و متخیل بود و معلوم نیست که در آخر رأی شومش به کدام یک قرار گرفت. و در کتاب اصول الدیانات مسطور است که او در ظاهر اموری و جبری و در باطن ملحد و دهری بود و مـرادش از وضع این مذهب آن بـود که دین اسلام را برهم زند و از ائمه معصومین (علیهم السلام) چند حدیث در طعن او وارد است و پیروان او را که چون صوف پوشند صوفیه گفته اند و گاه به کنیت او و گاه به نام پدر او ایشان را منسوب گردانیده بهشمیه و هاشمیه و عثمانیه و شریکیه خواندند». [۲]
پانویس
- ↑ منهاج البراعة، دنبلی خویی، ج13، ص140
- ↑ حدیقة الشیعة، محقق اردبیلی، ص560
