حمّادشیه: تفاوت بین نسخه‌ها
از دایره المعارف فرق اسلامی
| سطر ۲: | سطر ۲: | ||
یا: [[حمادشه]]. | یا: [[حمادشه]]. | ||
| − | از طریقه های [[صوفیه (صوفیه)|صوفیه]] در | + | از طریقه های [[صوفیه (صوفیه)|صوفیه]] در [[مغرب]]. |
| − | + | ||
| − | + | ||
[[لویی ماسینیون]] نام ایشان را حمادشه (بدون یاء) ضبط کرده و آن ها را فرع مراکشی از طریقه [[جَزُولیه]] در زرهون دانسته است. این فرقه در قرن 12 میلادی تأسیس شده و دارای فروع زیر می باشد: [[دغوغیه]]، [[صداقیه]]، [[ریاحیه (از صوفیه حمادشه)|ریاحیه]] و [[قاسمیه (از صوفیه شاذلیه حمودیه)|قاسمیه]]. <ref> [[دائرة المعارف الاسلامیة]]، ج15، ص180</ref> | [[لویی ماسینیون]] نام ایشان را حمادشه (بدون یاء) ضبط کرده و آن ها را فرع مراکشی از طریقه [[جَزُولیه]] در زرهون دانسته است. این فرقه در قرن 12 میلادی تأسیس شده و دارای فروع زیر می باشد: [[دغوغیه]]، [[صداقیه]]، [[ریاحیه (از صوفیه حمادشه)|ریاحیه]] و [[قاسمیه (از صوفیه شاذلیه حمودیه)|قاسمیه]]. <ref> [[دائرة المعارف الاسلامیة]]، ج15، ص180</ref> | ||
[[آیت الله سید مهدی روحانی]] مرجع خویش را «[[المنجد فی الادب و العلوم]]» معرفی می کند. اگر مراد از «المنجد فی الادب و العلوم»، «[[المنجد فی اللغة و فی الاعلام]]» باشد، در این کتاب این مطلب یافت نشد و اگر مراد کتاب دیگری است، چنین کتابی شناخته نشد. | [[آیت الله سید مهدی روحانی]] مرجع خویش را «[[المنجد فی الادب و العلوم]]» معرفی می کند. اگر مراد از «المنجد فی الادب و العلوم»، «[[المنجد فی اللغة و فی الاعلام]]» باشد، در این کتاب این مطلب یافت نشد و اگر مراد کتاب دیگری است، چنین کتابی شناخته نشد. | ||
| + | |||
| + | رک: [[حمدوشیه]]. | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ ۲ فوریهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۷:۰۱
یا: حمادشه.
لویی ماسینیون نام ایشان را حمادشه (بدون یاء) ضبط کرده و آن ها را فرع مراکشی از طریقه جَزُولیه در زرهون دانسته است. این فرقه در قرن 12 میلادی تأسیس شده و دارای فروع زیر می باشد: دغوغیه، صداقیه، ریاحیه و قاسمیه. [۱]
آیت الله سید مهدی روحانی مرجع خویش را «المنجد فی الادب و العلوم» معرفی می کند. اگر مراد از «المنجد فی الادب و العلوم»، «المنجد فی اللغة و فی الاعلام» باشد، در این کتاب این مطلب یافت نشد و اگر مراد کتاب دیگری است، چنین کتابی شناخته نشد.
رک: حمدوشیه.
پانویس
- ↑ دائرة المعارف الاسلامیة، ج15، ص180
