حُبّیه (از مشبّهه): تفاوت بین نسخه‌ها
از دایره المعارف فرق اسلامی
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
از فرق سیزده گانه [[مشبّهه]]. | از فرق سیزده گانه [[مشبّهه]]. | ||
| − | ایشان معتقدند که خدا را به واسطه ترس و طمع عبادت نمی کنند بلکه حُبّاً له | + | ایشان معتقدند که خدا را به واسطه ترس و طمع عبادت نمی کنند بلکه حُبّاً له (برای دوستی او) خدا را می پرستند. <ref> [[مفاتیح العلوم]]، [[محمد بن احمد خوارزمی]]، ص47</ref> |
[[عبدالمنعم حفنی]] در [[موسوعة الصوفیة]] و [[موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة]] علاوه بر این که از حبیه یاد می کند و ایشان را ـ بدون این که به مشبّهه بودن ایشان اشاره کند ـ از [[صوفیه (صوفیه)|صوفیه]] برمی شمارد، از فرقه ای دیگر به نام حبّیه یاد کرده و ایشان را مبطله دانسته و می نویسد: «ایشان می گویند عبد وقتی به درجه محبت رسید، تکالیف از او ساقط شده و محرمات بر وی حلال می شود». <ref> [[موسوعة الصوفیة]]، [[عبدالمنعم حفنی]]، ص714 / ال [[موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة]]، [[عبدالمنعم حفنی]]، ص270</ref> | [[عبدالمنعم حفنی]] در [[موسوعة الصوفیة]] و [[موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة]] علاوه بر این که از حبیه یاد می کند و ایشان را ـ بدون این که به مشبّهه بودن ایشان اشاره کند ـ از [[صوفیه (صوفیه)|صوفیه]] برمی شمارد، از فرقه ای دیگر به نام حبّیه یاد کرده و ایشان را مبطله دانسته و می نویسد: «ایشان می گویند عبد وقتی به درجه محبت رسید، تکالیف از او ساقط شده و محرمات بر وی حلال می شود». <ref> [[موسوعة الصوفیة]]، [[عبدالمنعم حفنی]]، ص714 / ال [[موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة]]، [[عبدالمنعم حفنی]]، ص270</ref> | ||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ فوریهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۴:۴۱
از فرق سیزده گانه مشبّهه.
ایشان معتقدند که خدا را به واسطه ترس و طمع عبادت نمی کنند بلکه حُبّاً له (برای دوستی او) خدا را می پرستند. [۱]
عبدالمنعم حفنی در موسوعة الصوفیة و موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة علاوه بر این که از حبیه یاد می کند و ایشان را ـ بدون این که به مشبّهه بودن ایشان اشاره کند ـ از صوفیه برمی شمارد، از فرقه ای دیگر به نام حبّیه یاد کرده و ایشان را مبطله دانسته و می نویسد: «ایشان می گویند عبد وقتی به درجه محبت رسید، تکالیف از او ساقط شده و محرمات بر وی حلال می شود». [۲]
